ΘΑ ΠΙΣΤΕΥΑ ΣΕ ΕΝΑΝ ΘΕΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΘΑ ΗΞΕΡΕ ΝΑ ΧΟΡΕΥΕΙ

ΦΡ. ΝΙΤΣΕ

Archives

ΤΟ ΑΛΗΤΑΚΙ ΚΑΝΕΙ ΤΗΝ ΕΥΧΗ ΚΙ ΑΣ ΜΗΝ ΠΙΑΣΕΙ: Ο ΝΕΟΣ ΧΡΟΝΟΣ ΧΩΡΙΣ ΒΙΑ-ΑΣΤΥΝΟΜΟΚΡΑΤΙΑ- ΠΕΝΙΑ- ΑΝΕΧΕΙΑ-ΑΠΟΓΝΩΣΗ


ΚΑΙ ΑΦΙΕΡΩΝΕΙ ΣΤΟΥΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ ΤΟΥ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥ ΓΚΡΑΦΙΤΙ banksy

ΑΛΗΤΑΚΙ

ΑΛΛΙΩΤΙΚΕΣ ΕΥΧΕΣ

ΚΑΝΙΒΑΛΙΖΟΥΜΕ Ο ΕΝΑΣ ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ.
ΕΙΜΑΣΤΕ ΤΑ ΠΙΟ ΑΡΠΑΚΤΙΚΑ ΖΩΑ ΤΟΥ ΠΛΑΝΗΤΗ.
-ΝΑ ΜΑΣ ΧΑΙΡΟΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΤΟ 2010 ΝΑ ΜΑΣ ΒΡΕΙ ΒΟΛΕΜΕΝΟΥΣ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΠΤΩΣΗ ΜΑΣ.
ΣΚΟΤΩΝΟΥΜΕ ΓΙΑ ΜΙΑ ΘΕΣΗ ΠΑΡΚΙΝΓΚ-
-ΣΗΜΑΔΕΥΟΥΜΕ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΣΑΝ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ-ΧΤΥΠΑΜΕ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΠΟΥ ΔΙΑΔΗΛΩΝΟΥΝ
-ΒΙΩΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΑΝΑΠΑΡΑΓΟΥΜΕ ΜΙΚΡΟ-ΒΙΕΣ ΠΟΥ ΟΔΗΓΟΥΝ ΣΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΒΙΑ-
ΑΠΟ ΤΑ ΣΠΙΤΙΑ-ΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ-ΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ-ΤΑ ΜΑΓΑΖΙΑ...
-ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΟΥΜΕ ΤΗ ΦΥΣΗ ΠΟΥ ΘΑ ΜΑΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙ .
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΤΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΕΙΔΟΣ....
ΜΕ ΤΟ ΑΛΗΤΑΚΙ ΜΕΣΑ....
ΑΛΗΤΑΚΙ

18-12-2009: ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ....


Ημέρα θεσπισμένη ως Παγκόσμια Ημέρα Μεταναστών

από τον ΟΗΕ η σημερινή κι απ’ ό,τι φαίνεται γιορτάζω…

Τι γιορτάζω αλήθεια;
Τη σκληρή αίσθηση του μετανάστη;

Πάω στη χώρα μου και με θεωρούν ξένη.

Είμαι εδώ και, πάλι, είμαι ξένη.

Οι μετανάστες, που ζούμε χρόνια σε μια χώρα, είμαστε πολλές φορές βουτηγμένοι σε αυτήν την αίσθηση.

Την χωρίς πατρίδα…

***

Όμως δεν είναι έτσι. Η Ελλάδα είναι η πατρίδα μου, βρίσκομαι εδώ πολλά χρόνια και δεν αισθάνομαι ξένη.

Ο αστυνομικός μου θυμίζει πως είμαι ξένη…

Όταν με σταματάει στον δρόμο και ζητάει τα χαρτιά μου…

Χαρτιά που για να πάρω χρειάζεται να τρέχω για μήνες, ενώ για να τα πληρώσω πρέπει να δουλέψω μόνον για αυτά…
***

Θυμάμαι ότι είμαι ξένη όταν αρρωσταίνω και το ΙΚΑ δεν μου εξασφαλίζει τίποτα και πρέπει από την τσέπη μου να πληρώσω μέχρι και το ιώδιο του νοσοκομείου.
Θυμάμαι ότι είμαι ξένη όταν δουλεύω χωρίς ασφάλιση κι αναγκάζομαι να πληρώνω τα ένσημά μου πάλι από την τσέπη μου. Θυμάμαι ότι είμαι ξένη όταν τ’ αφεντικό απλώνει χέρι πάνω μου και δεν μπορώ να κάνω μήνυση γιατί δεν μπορώ να έχω μπλεξίματα με την Αστυνομία.
Θυμάμαι ότι είμαι ξένη όταν πρέπει να ζω σε υποβαθμισμένες συνοικίες γιατί δεν μπορώ να πληρώσω για ένα καλύτερο σπίτι.
Θυμάμαι ότι είμαι ξένη όταν ζητάω δουλειά και το πρώτο που μου λένε είναι ‘’Έχω θέση για καθαρίστρια’’ ενώ εγώ έχω δυνατότητες να κάνω κάτι καλύτερο…
***

Πού είναι το κακό να θες κάτι παραπάνω; Το κράτος λέει πως οι μετανάστες είναι πολλοί και δεν μπορεί να τους θρέψει. Θέλω απλώς να τους ρωτήσω: Τι πρόσφερε αυτό το κράτος στους μετανάστες; Το αντίθετο συμβαίνει. Από τους μετανάστες παίρνει λεφτά. Και πολλά!
Δεν έχω λάβει ούτε ένα ευρώ απ’ αυτό το κράτος… Μόνον εμπόδια μου ’χει προβάλλει… Κάθε χρόνο μας ζητούν τόσα λεφτά για τα χαρτιά μας και για να τα βγάλουμε πέρα είμαστε μέσα στα χρέη…
Και τα χαρτιά μας δεν είναι σωστά, ποτέ. Το κράτος δεν έχει μεταναστευτική πολιτική και πάντα αυτά είναι ελλιπή. Για αυτό και ντρεπόμαστε όταν βλέπουμε μπάτσο.
****

Αυτά προσφέρει το κράτος, αλλά δεν μπορώ να πω το ίδιο για τους κοινούς ανθρώπους…

Έχω συναντήσει ανθρώπους που δεν τους ενδιαφέρει η καταγωγή σου. Όπως και οι μετανάστες…

Δεν είναι όλοι εγκληματίες.

Η ανάγκη σε σπρώχνει να κλέψεις….

Από ανάγκη ήρθαμε εδώ…

Κάποιοι εξαιτίας της φτώχειας, κάποιοι εξαιτίας πολέμου…

Κανένας μας δεν άφησε τον τόπο του για να κάνει κακό στην Ελλάδα…
Οι Έλληνες έχουν υπάρξει μετανάστες,

αλλά οι πιο πολλοί μοιάζει να το ξεχνούν όταν εγκλείουν σε στρατόπεδα –κολαστήρια τους μετανάστες…
Μα εγώ ελπίζω…

Στην αλλαγή του κόσμου…

Ακόμη.
‘‘Χρόνια μου πολλά’’….


ΑLITAKI

6-12-08, 6-12-09


ΒΡΗΚΑΝΕ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΝΑ ΜΑΣ ΞΕΚΑΝΟΥΝ: ΤΑ ΕΜΒΟΛΙΑ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ

ΔΕΙΤΕ ΤΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΗΣ πρώην chief medical officer της Φινλανδίας Dr Rauni Kilde Η ΟΠΟΙΑ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΙ ΣΟΚΑΡΙΣΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΜΑΖΙΚΟΥΣ ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗ ΝΕΑ ΓΡΙΠΗ.

ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΜΟΡΦΗΣ



Τη θλίψη μου στα μπαρ
με έγχρωμες αγκαλιές μοίραζα.

Την προδοσία της αγάπης
με ψεύτικες απάτες αντάλλασσα.

Σε χαμένους εραστές
ακούμπαγα
και τους μαχαίρωνα
πισώπλατα,
γιατί τη μορφή σου αναζητούσα.
alitaki

ΤΑ ΑΡΡΩΣΤΗΜΕΝΑ





ΓΔΕΡΝΩ ΤΟ ΔΕΡΜΑ -ΜΑΤΩΝΩ ΤΟ ΣΤΗΘΟΣ ΜΟΥ-ΚΑΝΙΒΑΛΙΖΩ ΤΟ ΣΩΜΑ ΜΟΥ-ΠΕΡΙΠΛΑΝΙΕΜΑΙ ΣΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ ΜΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗ ΒΛΕΠΕΙΣ ΤΑ ΑΡΡΩΣΤΗΜΕΝΑ ΜΟΥ.

ΜΑΥΡΟ ΣΤΟΥΣ ΜΑΥΡΟΓΥΑΛΟΥΡΟΥΣ ΣΑΝ ΑΥΤΟΝ



Ο καραγκιόζης που ζητιανεύει την ψήφο μας άλλαξε πρακτική, εγκατέλειψε τα sms με τα οποία μας ζάλισε τα @@ και τώρα άρχισε να στέλνει email ομαδικά στα μέλη της ΕΣΗΕΑ. Πατήστε κλικ στη σχετική εικόνα που μας έστειλε μέλος του ΔΣ της ΕΣΗΕΑ.Βρε καραγκιόζη με αυτά που κάνεις μόνο την ψήφο σου θα βρείς στην κάλπη τη Δευτέρα. Σύντροφοι ΜΑΥΡΙΣΤΕ τους καραγκιοζηδες που αρπάζουν τις λίστες με τα στοιχεία των συναδέλφων τους και τους κάνουν πλύση εγκεφάλου για να τους ψηφίσουμε. Η απάντησή μας σε τέτοιες αλητείες πρέπει να είναι μια και μόνη: ΜΑΥΡΟ στους επίδοξους ΜΑΥΡΟΓΥΑΛΟΥΡΟΥΣ που απέτυχαν επαγγελματικώς και τώρα θέλουν να μας σώσουν. Την τσέπη τους και τον εαυτό τους σκέφτονται όλοι αυτοί. ΜΑΥΡΙΣΤΕ ΤΟΥΣ τώρα που μπορείτε.
AΠΟ ΤΟΥΣ ΑΝΕΡΓΟΥΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΥΣ

Η ΠΕΤΡΟΥΛΑ ΣΤΟ ΝΤΙΜΠΕϊΤ


Από το αποκαλυπτικό ΄΄Τεφτέρι΄΄

ΠΡΙΝ ΑΠ’ ΤΑ ΣΥΝΟΡΑ


Ο οδηγός του λαθραίου τσούρμου μου λέει:
‘’Πιο γρήγορα κοπελιά’’.
‘’Δεν μπορώ φίλε, τα πόδια μου τρέμουν’’ απαντάω.
Τα γόνατα μου λυγίζουν. «Δεν μας νοιάζει. Προχώρα, αλλιώς θα σε αφήσουμε εδώ», «Αλήθεια» του λέω «Ε, ναι! Δεν είσαι η πρώτη που το κάνουμε αυτό! Εμποδίζεις τους άλλους! Πρέπει να είμαστε συγκεκριμένη ώρα στα σύνορα, όταν θα έχουν βάρδια οι δικοί μας μπάτσοι στα σύνορα». Απάνω στην κουβέντα έρχεται ένα παιδί κοντά μου. Τον λένε Λεό, πεπειραμένος στα ‘’περάσματα’’: «Κρατήσου από μένα… Θα σε βοηθήσω εγώ. Μόνο κρατήσου». Με μια φωνή που δεν ακούγεται σχεδόν - και με πολλή ντροπή για τις αθλητικές μου επιδόσεις- λέω στον Λεό πως φοβάμαι από παιδί τα ύψη. «Περπατάμε τόσο κοντά στον γκρεμό που φοβάμαι ότι θα γλιστρήσω». «Ήταν ανάγκη να βρέχει; Μας γάμησε… Έλα, εσύ έχεις εμένα… Δες τη γυναίκα μπροστά σου… Είναι και άρρωστη, αλλά τα καταφέρνει. Κουράγιο…». «Ευχαριστώ φίλε…».
«Δεν κάνει τίποτε… Όταν φτάσουμε μου χρωστάς τρελό σεξ»… μου λέει γελώντας. Με προσπάθεια του ρίχνω ένα χαζό χαμόγελο, μαζεύω δυνάμεις και δρόμο…
Τι δρόμο δηλαδή; Βουνό, χαντάκια, γκρεμοί, δάσος… Και περπατάμε με ρυθμό σαν να τρέχουμε. Γεμίζω γρατζουνιές στο πρόσωπο και στα χέρια… Μα αυτό είναι το λιγότερο… Περνάμε δίπλα από μια φυτεία χασίς και ο σκύλος- φύλακας μας επιτίθεται. Ο οδηγός μας του φωνάζει και απομακρύνεται. Τα ρούχα μου στη λάσπη. «Πόσες ώρες θα περπατάμε ακόμα;». «Δεν αντέχω βρε φίλε», «Μην ανησυχείς» μου λέει «Κοντεύουμε»…
«Εϊ;» φωνάζει ο οδηγός…
«Πολύ συζητάτε εκεί πίσω»…
Ύστερα από 20 ώρες μεγάλης ταλαιπωρίας φτάνουμε στα σύνορα. Ένα ταξί μας περιμένει… Επιτέλους… Άρωμα Ελλάδας…

ΠΡΩΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ


ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΜΟΥ ΧΡΟΝΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΗΤΑΝ ΔΡΑΜΑΤΙΚΑ...
ΟΛΑ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ΥΠΟ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ-.ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΜΟΥ ΘΥΜΙΖΕ ΚΑΤΙ ΓΝΩΡΙΜΟ...
ΕΝΤΕΛΩΣ ΜΟΝΗ.
ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΞΕΡΩ ΟΥΤΕ ''ΓΕΙΑ'' ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ.
ΘΥΜΑΜΑΙ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΑΘΛΙΟ, ΕΝΑ ΥΠΟΓΕΙΟ ΑΝΗΛΙΑΓΟ ΠΟΥ ΤΑ ΒΡΑΔΙΑ ΚΑΘΟΜΟΥΝ ΣΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΤΑΝ ΣΤΟ ΥΨΟΣ ΤΟΥ ΠΕΖΟΔΡΟΜΙΟΥ ΚΑΙ ΚΟΙΤΟΥΣΑ ΤΟΥΣ ΠΕΡΑΣΤΙΚΟΥΣ ΣΤΑ ΠΟΔΙΑ ΠΡΟΣΠΑΘΩΝΤΑΣ ΝΑ ΦΑΝΤΑΣΤΩ ΤΗ ΜΟΡΦΗ ΤΟΥΣ...
ΑΠΟΛΥΤΗ ΗΣΥΧΙΑ.
ΗΜΟΥΝ ΜΟΝΟΝ ΕΓΩ ΚΑΙ ΤΟ ΑΠΟΛΥΤΑ ΤΙΠΟΤΑ.
ΕΜΑΘΑ ΝΑ ΜΙΛΑΩ ΚΑΙ ΝΑ ΔΙΑΒΑΖΩ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΜΕ ΤΗ ΧΡΗΣΗ-ΤΗΝ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ-ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ...
ΕΨΑΧΝΑ ΓΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑ ΚΑΙ ΕΙΧΑ ΜΑΘΕΙ ΜΟΝΟΝ 15 ΛΕΞΕΙΣ. ΕΒΛΕΠΑ ΤΙΣ ΑΓΓΕΛΙΕΣ ΚΙ ΕΛΕΓΑ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ-ΣΑΝ ΡΟΜΠΟΤ ΕΙΜΑΙ ΚΟΠΕΛΑ- ΨΑΧΝΩ ΔΟΥΛΕΙΑ.
ΗΤΑΝ ΤΟΣΟ ΚΑΚΑ ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΜΟΥ ΠΟΥ ΑΛΛΑ ΜΟΥ ΛΕΓΑΝΕ ΚΙ ΑΛΛΑ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΑ...
ΚΑΙ ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΚΑΤΑΦΕΡΝΑ ΣΕ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΖΗΤΑΓΑ ΔΟΥΛΕΙΑ ΗΤΑΝ ΝΑ ΜΟΥ ΖΗΤΑΝΕ ΡΑΝΤΕΒΟΥ ...
ΕΝΑΣ ΓΝΩΣΤΟΣ ΤΕΛΙΚΑ ΜΟΥ ΒΡΗΚΕ ΔΟΥΛΕΙΑ ΣΕ ΕΝΑ ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ ΜΕ ΤΑΒΕΡΝΑ -ΔΟΥΛΕΙΑ ΝΑ ΛΕΓΕΤΑΙ! ΕΠΤΑ ΜΕΡΕΣ ΕΡΓΑΣΙΑ ΧΩΡΙΣ ΡΕΠΟ-12 ΩΡΕΣ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΜΕ 2 ΕΥΡΩ ΤΗΝ ΩΡΑ.
ΓΙΑ ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ ΔΟΥΛΕΥΑ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΚΑΤΣΩ ΜΙΑ ΜΕΡΑ. ΗΜΟΥΝ ΣΕΡΒΙΤΟΡΑ-ΜΑΓΕΙΡΙΣΣΑ-ΛΑΝΤΖΕΡΑ...
ΘΥΜΑΜΑΙ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΟΥ ΤΟΥΣ ΔΥΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΥΣ ΜΗΝΕΣ ΕΠΕΙΔΗ ΔΕΝ ΜΟΥ ΕΠΑΙΡΝΕ ΤΟ ΑΦΕΝΤΙΚΟ ΓΑΝΤΙΑ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΓΙΝΕΙ ΜΙΑΠΛΗΓΗ ...
ΜΕ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΤΗΚΑΝ ΠΟΛΥ ΕΚΕΙ...ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΤΟ ΜΠΟΥΚΑΛΙ ΤΟ ΝΕΡΟ ΤΟ ΠΛΗΡΩΝΑ ΑΛΛΑ ΤΙ ΝΑ ΕΚΑΝΑ; ΧΡΕΙΑΖΟΜΟΥΝ ΤΑ ΧΡΗΜΑΤΑ.ΕΔΩ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΔΕΝ ΔΙΝΕΙ ΧΕΙΡΑ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΣΤΟΥΣ ΑΔΥΝΑΜΟΥΣ ΑΛΛΑ ΒΟΗΘΑΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΚΑΠΟΙΟΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΟΝΤΑΙ... ΜΕΧΡΙ ΘΑΝΑΤΟΥ.

ΤΙΠΟΤΕ ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΕΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΔΥΝΑΜΟΥΣ

ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ ΣΤΗ ΜΥΤΙΛΗΝΗ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΠΕΡΓΙΕΣ ΠΕΙΝΑΣ ΤΙΣ ΟΠΟΙΕΣ ΚΑΤΕΒΑΙΝΟΥΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΥΓΟΥΣΤΟ ΟΙ ΕΓΚΛΕΙΣΜΕΝΟΙ



ΣΚΕΦΤΟΜΟΥΝ ΠΩΣ ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΕΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΔΥΝΑΜΟΥΣ.


ΕΙΤΕ ΠΑΣΟΚ ΕΙΤΕ ΝΔ
ΑΥΤΟΙ ΠΑΝΤΑ ΣΤΟΝ ΠΑΤΟ.
ΕΧΟΝΤΑΣ ΠΕΡΑΣΕΙ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΜΙΑ ΤΕΤΟΙΑ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΕΓΚΛΕΙΣΜΟΥ ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ ΠΟΥ ΑΚΟΜΑ ΜΕ ΤΑΡΑΖΕΙ ΩΣ ΕΦΙΑΛΤΗΣ ΚΙ ΟΧΙ ΣΕ ΤΕΤΟΙΟ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟ ΞΕΡΩ ΠΩΣ ΕΚΕΙ ΧΑΝΕΤΑΙ Η ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ...

ΕΠΕΙΔΗ ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑΝΟΜΟΙ ΠΡΕΠΕΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΝΑ ΤΟΥΣ ΦΕΡΕΤΑΙ ΣΑΝ ΖΩΑ; ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ ΜΙΑ ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΝΑ ΓΥΡΙΣΟΥΝ ΣΤΙΣ ΠΑΤΡΙΔΕΣ ΤΟΥΣ ΩΣ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΚΙ ΟΧΙ ΑΓΡΙΜΙΑ ΓΕΜΑΤΑ ΜΙΣΟΣ;
ΠΟΛΛΑ ΜΠΛΟΓΚ ΓΡΑΦΟΥΝ ΓΙ' ΑΥΤΑ ΟΠΩΣ ΕΓΩ ΤΩΡΑ ΑΛΛΑ Η ΕΞΟΥΣΙΑ ΕΙΝΑΙ ΚΟΥΦΗ...ΔΕΝ ΠΕΙΡΑΖΕΙ.
ΕΜΕΙΣ ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΜΕ.

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΗΝ ΕΣΗΕΑ ΤΕΤΑΡΤΗ 2 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ ΣΤΙΣ 12

Την Τετάρτη 2 Σεπτεμβρίου 2009 συμπληρώνονται 3 μήνες απο τότε που ψηφίσαμε αυτούς τους ΑΧΡΗΣΤΟΥΣ επαγγελματίες συνδικαλιστές του ΚΩΛΟΥ και ακόμα η ΕΣΗΕΑ παραμένει χωρίς προεδρείο. Με έναν Σόμπολο σε ρόλο προεδρεύοντα και ένα Ράμμο που τη μια λείπει σε διακοπές και την άλλη πονάει ο κώλος του και δεν μπορεί να παραστεί. Με τους σκληροπυρηνικούς της Συσπείρωσης να μην μπορούν να τα βρούν ούτε μεταξύ τους και να έχουν την αξίωση να αναλάβει την θέση του Προέδρου η "γιαγια" με το Αλτσχάιμερ. Με ένα Κουμπιά που όσο και να θέλει ο άνθρωπος να βοηθήσει στο σχηματισμό προεδρείου δεν μπορεί ο χριστιανός μοναχός του!!! Και φυσικά τον αχώνευτο χοντρομπουχέσα που δε λέει να βάλει μυαλό και αναζητάει σωτηρία απο την ξεφτίλα του στα δικαστήρια όπου προσπαθεί να προσβάλλει τις εκλογές. Τις ίδιες μαλακίες έκανε και με την ΠΟΕΣΥ.ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΔΕΣ φτάνει πια η κοροϊδία. Οι θέσεις εργασίας μειώνονται. Τα μεροκάματα ψαλιδίζονται. Τα μπλοκάκια παροχης υπηρεσιών γίνονται καθεστώς. Η ανεργία τραβάει την ανηφόρα και πιάνει το 10%. Οι απολυμένοι συνάδελφοι του Ελευθερου Τυπου του Ξένιου της Αθλητικης Ηχους πλέουν σε πελάγη απελπισίας. ΚΑΙ ΕΣΕΙΣ ΩΡΕ ΜΑΛΑΚΕΣ κοιτάτε πως θα καθίσεται τον στρογγυλό πισινό σας σε καποια καρέκλα του προεδρείου??? ΝΤΡΟΗ ΣΑΣ ρε ξεφτιλισμενοι που έχετε απο 2 και 3 δουλειές ο καθένας σας και ΣΤ ΑΡΧΙΔΙΑ ΣΑΣ όσοι δεν έχουν να πάρουν γάλα στα παιδιά τους.Γι αυτό ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΙ πρέπει να συγκεντρωθούμε την Τετάρτη στις 12 το μεσημέρι στην ΕΣΗΕΑ για να φωνάξουμε στους ξεφτίλες την ώρα που θα συνεδριάζουν οτι δεν πάει αλλο και να πάψουν να παίζουν κομματικά παιχνιδάκια στις πλάτες όλων μας.ΣΗΜΕΡΑ ειμαστε εμείς άνεργοι αλλά αν τους αφήσουμε να συνεχίσουν το βιολάκι τους ΑΥΡΙΟ μπορεί να είστε εσείς. Είμαστε ΟΛΟΙ εν δυναμει ανεργοι με τη συνδικαλιστικη ηγεσία που ψηφισαμε.


από Άνεργοι Δημοσιογράφοι

ΒΙΒΑ ΡΥΠΑΝΣΗ!


Τώρα όλα τακτοποιήθηκαν κι είναι όπως πρέπει. Καήκανε τα πάντα. Ωραίο δεν είναι να βλέπεις στάχτη και καταμαύρο αντί για πράσινο; Τι τα θέλαμε τα δέντρα, βρε παιδιά; Άχρηστα μας ήταν... Σιγά, τι κάνανε; Επειδή μας δίνανε οξυγόνο και ανάσα; Αχρηστα πράγματα... Τώρα, όλα είναι τέλεια... Με το διοξείδιο, το κάρβουνο, με τα 3,4 πάρκα της κακιάς ώρας στην Αθήνα... Καί πού είστε παλικάρια; Να τα κάψετε κι αυτά και στη θέση τους να κτίσουμε καμιά πολυκατοικία και κανένα πάρκινγκ, γιατί, έλεος! Δεν βρίσκεις να παρκάρεις ούτε ποδήλατο...
Και μην ξεχνάτε, εσείς, οι έξυπνοι, που κάψατε αυτά τα δάση για να χτίσετε τις βιλάρες σας, να φτιάξετε σύστημα πυρασφάλειας
γιατί μετά από χρόνια θα έρθει κάποιος άλλος σαν κι εσάς και θα βάλει φωτιά για να χτίσει δίπλα σας ή αποπάνω σας...

ΟΛΕΘΡΟΣ ΣΤΗΝ ΑΤΤΙΚΗ....

...Είμαι θετικός άνθρωπος, πάντα προσπαθώ να βρω κάτι καλό, αλλά σε ό,τι αφορά τους πολιτικούς και την κυβέρνηση βλέπω μόνον ασχήμια.

Δύο 24ωρα καίγεται και όσο πράσινο είχε απομείνει στην Αττική...
Φυσικό επόμενο αφού λεφτά υπάρχουν μόνο για να αγοράζουν πολεμικά αεροπλάνα και για να φτιάχνουν τις βίλες τους... Και κατάντησαν την Ελλάδα όπως τα μούτρα τους...Ασχημη!


21-8-2009...




Σαν σήμερα, 30 χρόνια πριν, δύο 17χρονα παιδιά σε ένα καθεστώς που τίποτα δεν επιτρεπόταν, φέρανε στον κόσμο ένα κοριτσάκι...


Γι' αυτό και σκέφτομαι τα χρόνια της αθωότητάς μου. Τώρα που γελάω με πολλά σκηνικά που έχω ζήσει αναγκασμένη από τη χούντα του Χότζα. Μεγάλωσα σε μια πόλη δίπλα στη θάλασα. Το σπίτι και το σχολείο μου ήταν δίπλα σε ένα δάσος παρθένο.Η μόνη μου στενοχώρια; Ότι δεν μπορούσα να βρω δικαιολογία αν αργούσα να γυρίσω σπίτι αφού το σχολείο ήταν τόσο κοντά.


Θυμάμαι τους φίλους μου, που σαν κι εμένα, κακοντυμένοι, πολύ αδύνατοι και με μούτρα πάντα βρώμικα...Θυμάμαι τη μάνα μου, που δούλευε σε ένα εργοστάσιο όλη μέρα και την Κυριακή ήταν αναγκασμένη να δουλευει ως εθελόντρια να χτίσει πολυκατοικίες!Θυμάμαι τον πατέρα μου, που η μόνη του χαρά ήταν μπας κι η μανα μου κατάφερνε να του βρει καμιά μπίρα στο μόνο εστιάτοριο που είχαμε. Υπήρχε πολλή φτώχεια μα τότε δεν μπορούσα να το καταλάβω... Ολα μας φαίνονταν φυσιολογικά.Φυσιολογικό το βρίσκαμε να μας ξυπνούν οι σειρήνες στις 2 τη νύχτα και να πηγαίνουμε να κρυφτούμε στα μπούνκερ που είχε φτιάξει το καθεστώς Χότζα για να μας προφυλάξει απ' τους εχθρούς. Να είμαστε έτοιμοι όταν μας επιτεθούν χώρες ιμπεριλιαστικές.Και να γινόταν μια φορά τον χρόνο, χαλάλι. Αυτό γινόταν 2 με 3 φορές τον μήνα!
Θυμάμαι τους δασκάλους μου, που έτρεμα μπροστά τους και τα αυτιά μου ήταν πάντα κοκκινισμένα από τα τραβήγματα.Βλέπετε ήμουν άτακτο παιδί και δεν μου έφτανε το ξύλο στο σχολείο, με περίμενε μετά και από τη μάνα μου που δεν έχανε ευκαιρία.
Τώρα τη δικαιολογώ. Ήταν πολύ νέα, με τέσσερα παιδιά και πολύ φτωχή... Το κεφάλι της πονούσε κάθε μέρα από την αγωνία για το τι θα μας τάιζε. Θυμάμαι που είχα μια φίλη από 5 χρονών και την έπαιρνα μαζί μου να πάμε στα Τίρανα, για να γίνουμε ηθοποιοί. Στο τέλος μας μάζευαν οι μπάτσοι κι έτρωγα της χρονιάς μου από τη μάνα μου. Όμως δεν με ένοιαζε, έφευγα συνέχεια... Ήθελα κάτι καλύτερο, είχα όνειρα, χανόμουν στα βιβλία και ζούσα μέσα τους, σε έναν κόσμο όπως τον ήθελα εγώ...Έβλεπα τη θάλασσα κι αναρωτιόμουν: Πίσω απ' αυτήν τι να υπάρχει αράγε;
Θυμάμαι μια φίλη μου, που στο σχολείο έκανε λάθος στη Γεωγραφία στα σύνορα και από την άλλη μέρα δεν ξαναήρθε στο σχολείο. Κι αυτήν και την οικογενειά της τους έστειλαν σε ένα χωριο, χαμένο, που το χρησιμοποιουσαν για φυλακή. Μας μάθανε να μη μιλάμε για τίποτα γιατί μέχρι μέχρι και οι τοίχοι έχουν αυτιά. Αν έλεγες το παραμικρό χανόσουν από προσώπου γης. Κάποιος είπε μια μέρα σε έναν φούρνο: Δεν έχει ψωμί σήμερα;Και η πωλήτρια του είπε:Δες τα ράφια, είναι γεμάτα.Και τα ράφια ήταν άδεια.Ήταν μεγάλο έγκλημα να πεις πως δεν υπήρχε ψωμί...
Το 1990-91 άνοιξαν τα σύνορα και τελειωσε αυτός ο εφιάλτης .Ομως μας περίμεναν άλλοι εφιάλτες. Είχαν αλλάξει όλα και είχαμε υποστεί πραγματικό σοκ .
Βγήκαμε στον κόσμο σαν τα σκυλιά, τα αγριεμένα, και κάναμε πολλά από αμάθεια. Πέσαμε στο φαγητό, στα ρούχα, στα καλύτερα σπίτια, και χάσαμε το μέτρο....

ΕΝΑ ΚΑΡΑΒΙ ΦΥΣΗΣ ΚΑΙ ΤΕΧΝΗΣ ΣΤΟ ΛΙΜΑΝΙ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΥΟΡΚΗΣ





ΜΙΑ ΟΜΑΔΑ
ΑΚΤΙΒΙΣΤΩN
-ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΩΝ-
ΑΝΗΣΥΧΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ
ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΥΟΡΚΗΣ
ΜΕΤΕΤΡΕΨΑΝ
ΕΝΑ ΑΚΙΝΗΤΟ ΚΑΡΑΒΙ
ΣΕ ΜΙΑ ΝΗΣΙΔΑ ΖΩΗΣ....


ΣΕ ΜΙΑ ΚΙΒΩΤΟ ΤΟΥ ΝΩΕ...






ΜΕ ΗΛΙΑΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ....










ΜΕ ΚΟΤΕΣ....







ΜΕ ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΕΣ....










ΑΦΟΥ

ΣΤΟ ΚΑΡΑΒΙ ΕΧΟΥΝ


ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΕΙ
ΚΗΠΑΡΙΑ

ΜΕ

ΟΠΩΡΟΚΗΠΕΥΤΙΚΑ





ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ


ΚΑΙ


ΧΑΠΕΝΙΝΓΚ


ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΜΑΔΑ


ΠΡΟΣΕΛΚΥΟΥΝ


ΚΟΙΝΟ




ΠΟΥ ΔΙΨΑΕΙ


ΓΙΑ ΤΕΧΝΗ-


ΑΠΛΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΦΥΣΗ...










ΤΟ ΚΑΡΑΒΙ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ




ΚΑΙ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ



ΤΟ ΣΟΥΡΟΥΠΟ









ΜΟΙΑΖΕΙ ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ


ΣΤΗ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ





TAIMS NEW YORKS




ΜΕ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΕΧΕΙΣ ΑΝΘΡΩΠΙΑ, ΑΛΛΙΩΣ ΠΕΘΑΙΝΕΙΣ


ΩΡΑΙΑ, ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΗ ΝΕΑ ΓΡΙΠΗ ΤΩΡΑ, ΚΑΙ ΟΠΩΣ ΛΕΝΕ, ΤΟΝ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟ ΘΑ ΕΜΒΟΛΙΑΣΤΟΥΝ ΟΛΟΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ! ΜΑ ΔΕΝ ΑΚΟΥΣΤΗΚΕ ΠΟΥΘΕΝΑ ΤΙΠΟΤΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ, ΓΙ' ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΓΡΑΜΜΕΝΟΙ ΠΟΥΘΕΝΑ, ΠΟΥ Η ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΤΟΥΣ ΕΧΕΙ ΞΕΧΑΣΜΕΝΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΚΥΝΗΓΑΝΕ ΟΙ ΜΠΑΤΣΟΙ ΣΑΝ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΓΡΙΑ ΣΚΥΛΙΑ...
ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ; ΘΑ ΤΟΥΣ ΘΥΜΗΘΕΙ ΚΑΝΕΙ ΣΉ ΟΠΩΣ ΠΑΝΤΑ ΤΟΥΣ ΞΕΧΝΑΜΕ ΟΤΑΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΔΩΣΟΥΜΕ ΚΑΤΙ;
ΟΛΑ ΤΑ ΚΑΝΑΛΙΑ- ΤΟΥΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΥΣ ΤΡΕΙΣ ΜΗΝΕΣ- ΜΑΣ ΕΧΟΥΝ ΠΡΗΞΕΙ ΓΙΑ ΤΟ ΠΩΣ ΘΑ ΚΑΘΑΡΙΣΟΥΝ ΤΗΝ ΑΘΗΝΑ -ΠΟΥ ΘΑ ΤΟΥΣ ΠΑΝΕ- ΠΩΣ ΘΑ ΤΟΥΣ ΑΠΕΛΑΥΝΟΥΝ- ΠΩΣ ΘΑ ΑΠΑΛΛΑΧΘΟΥΝ ΑΠΟ ΑΥΤΟ ΤΟ ΒΑΡΟΣ ΚΑΙ ΛΕΞΗ ΜΕ ΤΙ ΤΡΟΠΟ ΘΑ ΜΠΟΡΕΣΟΥΝ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΤΟ ΕΜΒΟΛΙΟ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΣΧΗΜΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΔΙΑΒΙΩΣΗΣ ΤΟΥΣ ΣΕ ΥΠΟΓΕΙΑ ΜΠΟΥΝΤΡΟΥΜΙΑ ΚΑΙ ΠΟΛΥΚΑΤΟΙΚΙΕΣ Ή ΚΤΙΡΙΑ ΕΤΟΙΜΑ ΝΑ ΠΕΣΟΥΝ...
ΑΥΤΟΙ ΜΑΛΛΟΝ, ΕΤΣΙ ΟΠΩΣ ΖΟΥΝ, ΤΟ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ .ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΤΟ ΕΜΒΟΛΙΟ ΓΙΑΤΙ ΟΠΩΣ ΞΕΡΟΥΜΕ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΧΩΡΙΣ ΧΑΡΤΙΑ ΝΑ ΠΑΝΕ ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ .ΜΑ ΤΙ ΛΕΩ ΚΙ ΕΓΩ; ΤΙ ΑΝΗΣΥΧΙΕΣ ΕΧΩ ΣΕ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΟΠΟΥ ΜΕ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΕΧΕΙΣ ΑΝΘΡΩΠΙΑ ΑΛΛΙΩΣ ΠΕΘΑΙΝΕΙΣ;

kapoio anthropi eina athanati

perasen meres apo tote pou pethane o vasilias tou pop.itan o agapimenos mou mouzikos kai simera vrika kefia na grafo gia afto.pistevo oti kapoio anthropi einai athanati.dn estanthika oti efige afise piso tou komatares pou tha ta akoui i anthropotita kai meta apo para polla xronia.dn anteko allo to panigeiri meta to thanato tou.pseftikos kozmos.tora ton thimithikan oli.malakies,malakies malakies

ΌΛΟΙ ΕΚΕΙ....ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΣΤΑ ΚΩΛΟΜΠΑΡΑ....





ATHENS PRIDE 2009 SABBATO 13IOYNIOU , ΠΛΑΤΕΙΑ ΚΛΑΥΘΜΩΝΟΣ.



λεσβιακή γκέι,αμφί,τρανς περηφάνια......



www.athenspride.eu..18;00 ΠΑΡΕΛΑΣΗ..PARADE



Η Ημέρα Περηφάνιας είναι η δική μας μέρα.Και περηφάνια θα πει αξιοπρέπεια.



Διασκεδάζουμε και διεκδικούμε ισότητα.



τίποτε λιγότερο- τίποτε περισσότερο. ....



ATHENS PRIDE

ΕΙΠΑΜΕ: ΤΟ ΜΠΛΟΓΚ ΑΥΤΟ ΤΟ ΦΤΙΑΧΝΕΙ ΕΝΑ ΑΛΗΤΑΚΙ ΚΙ ΕΛΕΙΨΕ ΚΑΝΑ ΜΗΝΑ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ ΣΕ ΤΑΞΙΔΙΑ ΓΗΙΝΑ ΚΑΙ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΑ

ΑΛΛΑ.....
ΘΑ ΣΑΣ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΩ ΜΕ ΕΙΚΟΝΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ 53η
ΜΠΙΕΝΑΛΕ ΤΗΣ ΒΕΝΕΤΙΑΣ
ΓΙΑΤΙ ΟΠΩΣ ΛΕΕΙ Ο ΑΛΗΤΙΣ ΜΟΥ '' Η ΤΕΧΝΗ ΕΙΝΑΙ ΜΟΛΟΤΟΦ΄΄:
ΘΑΥΜΑΣΤΕ ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΜΙΖΕΡΙΕΣ ΤΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ -ΤΑ ΠΑΡΑΘΥΡΑ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑΦΟΡΑ ΝΔ- ΠΑΣΟΚ-ΤΟΥΣ ΑΠΟΤΥΧΗΣΑΝΤΕΣ ΔΗΜΟΣΚΟΠΟΥΣ... -ΤΑ ΙΔΙΑ ΛΟΓΙΑ ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ......






ιαπωνική συμμετοχή... Πολεμίστριες του ανέμου....





ι




σκανδιναβική συμμετοχή...κατά τη γνώμη μου- στον κόσμο των γκόλντεν μπόις- η πιο ενδιαφερουσα














Η διασημοτερη παρουσία της Μπιενάλε...Γιόκο Ονο με τον γιο της Σον, σε ένα έργο για τη Μνήμη












η ελληνική συμμετοχή.
Συμμετοχή από το ΑμπουΝτάμπι

ΓΙΟΥΡΟΒΙΖΙΟΝ: ΤΟ ΚΙΤΣ ΣΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΤΟΥ


ΣΑΚΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗ-


Ε, ΟΧΙ ΠΙΑ ΕΛΕΟΣ,


ΜΑΣ ΕΧΟΥΝ ΠΡΗΞΕΙ ΤΟΣΟ ΜΕ ΤΗ ΓΙΟΥΡΟΒΙΖΙΟΝ


ΠΟΥ ΚΙ ΕΓΩ ΠΟΥ ΕΙΜΑΙ ΛΕΣΒΙΑ


ΣΕ ΛΙΓΟ ΘΑ ΑΡΧΙΣΩ ΝΑ ΤΡΑΒΑΩ ΤΑ ΜΑΛΛΙΑ ΜΟΥ-


ΚΑΙ ΝΑ ΟΥΡΛΙΑΖΩ ΥΣΤΕΡΙΚΑ ΜΟΛΙΣ ΑΚΟΥΩ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΣΑΚΗΣ...


Ο ΣΑΚΗΣ ΧΟΡΟΠΗΔΑΕΙ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΣΚΕΦΤΕΙ


ΟΤΙ ΣΕ ΛΙΓΟ ΘΑ ΧΟΡΟΠΗΔΑΜΕ ΚΙ ΕΜΕΙΣ


ΟΤΑΝ ΘΑ ΜΑΣ ΕΡΘΕΙ


Ο ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΣ ΤΟΥ ΡΕΥΜΑΤΟΣ.


--------------------------------------------------------------------


ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΠΕΤΑΜΕΝΑ


ΠΟΥ ΓΙΑ ΚΑΤΙ ΤΕΤΟΙΑ ΠΑΝΗΓΥΡΙΑ


ΟΙ ΚΥΒΕΡΝΩΝΤΕΣ


ΠΑΝΤΑ ΕΧΟΥΝΕ ΝΑ ΔΩΣΟΥΝ


ΕΝΩ ΓΙΑ ΟΛΑ ΠΙΟ ΣΟΒΑΡΑ ΘΕΜΑΤΑ ΔΕΝ ΒΡΙΣΚΟΥΝ ΠΟΤΕ.
-------------------------------------------------------------------------------------------------


ΑΠΟΡΩ... ΜΑΣ ΕΧΟΥΝ ΚΑΝΕΙ ΤΕΤΟΙΑ ΠΛΥΣΗ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ
ΠΟΥ ΚΑΤΑΦΕΡΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΧΑΖΟ ΤΡΑΓΟΥΔΑΚΙ ΝΑ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ.
ΑΣΕ ΠΟΥ ΕΜΕΝΑ ΜΟΥ ΓΟΥΣΤΑΡΕ ΤΟΤΕ ΠΟΥ ΚΕΡΔΙΣΕ Η ΠΑΠΑΡΙΖΟΥ
ΓΙΑΤΙ ΗΤΑΝ ΩΡΑΙΟ ΓΚΟΜΕΝΑΚΙ
ΚΙ ΕΜΕΝΑ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ Η ΠΑΠΑΡΙΖΟΥ
ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΦΤΙΑΞΕΙ ΚΑΙ ΤΑ ΒΥΖΙΑ ΤΗΣ -
ΘΕΑ ΜΙΛΑΜΕ Η ΓΚΟΜΕΝΑ.


-------------------------------------------------------------------------------------------------ΑΝΤΕ ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΠΟΤΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΘΑ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΑΝΗΓΥΡΑΚΙ
ΝΑ ΒΡΩ ΗΣΥΧΙΑ
ΓΙΑΤΙ ΚΟΝΤΕΥΩ ΝΑ ΓΙΝΩ ΣΤΡΕΙΤ ΜΕ ΤΟΝ ΣΑΚΗ
ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΧΑΣΩ ΤΟΝ ΥΠΟΓΕΙΟ ΚΟΣΜΟ ΜΟΥ

ΑΛΗΤΑΚΙ

Μυθιστόρημα
"….Το δεύτερο ποτό με φέρνει στη δύσκολη θέση να μην μπορώ να απαντήσω στον εαυτό μου στην ερώτηση πόσο μεγάλη είναι μέσα μου επιτέλους αυτή η δύναμη που με φέρνει εδώ και που για χάρη της βάζω τον εαυτό μου σε τόσες ντροπές, ενοχές, διλήμματα και φόβους. .."
….Το δεύτερο ποτό με φέρνει στη δύσκολη θέση να μην μπορώ να απαντήσω στον εαυτό μου στην ερώτηση πόσο μεγάλη είναι μέσα μου επιτέλους αυτή η δύναμη που με φέρνει εδώ και που για χάρη της βάζω τον εαυτό μου σε τόσες ντροπές, ενοχές, διλήμματα και φόβους. Πάω στην τουαλέτα, κοιτάζω τον εαυτό μου στον καθρέπτη και απαντώ «Μεγάλη. Είναι μεγάλη. Το νιώθω.» Βγαίνοντας ένας εικοσάρης αδυνατούλης τυπάκος με μισό κιλό ζελέ στα μαλλιά μου χαμογελά. Μου αρέσει εδώ.
Το ποτό άρχισε να με ζαλίζει. Η μουσική ανεβαίνει και μαζί κι εγώ. Το μαγαζί είναι πια γεμάτο. Ημίγυμνα κορμιά αντρών αρχίζουν να ιδρώνουν στα μπιτ της μουσικής. Γλυκό χορευτικό στριμωξίδι που μυρίζει αντρικό άρωμα. Όχι αντρικό κορμί, αντρικό άρωμα. ¨Όλα τα τελευταία μοντέλα των γνωστών εταιριών, που ο Δημήτρης τόσα περήφανα για τον αντρισμό του ήθελε να αγνοεί.
Άρχισα να κουνάω τα πόδια και το κεφάλι μου στο ρυθμό. ¨Ήθελα πολύ να χορέψω. Μου ήρθε η σκέψη πως ποτέ στη ζωή μου δεν είχα χορέψει μόνη μου. Σηκώθηκα από το σκαμπό και το έκανα για πρώτη φορά. Ένας νεαρός από τη διπλανή παρέα μου χαμογελάει. Ανταποδίδω και χορεύουμε μαζί. Σκύβει στο αυτί μου.
-Χορεύεις πολύ όμορφα. Αν δεν ήξερα ότι είναι γκέι θα έβρισκα πολύ μπανάλ αυτή την πρώτη προσέγγιση. Είναι όμως γκέι για αυτό χαίρομαι για αυτήν την μάλλον ειλικρινή φιλοφρόνηση. -Ευχαριστώ πολύ. Να ‘σαι καλά.-Στο λέω επειδή είμαι χορευτής.-Α ναι; Έπρεπε να το είχα φανταστεί.
Κοίταξα με θεατρικά προσποιητό θαυμασμό το κορμί του, καταλαβαίνοντας ότι το είχε ανάγκη. Αφεθήκαμε σε ένα πρωτόγονο χορό αφήνοντας τα κορμιά μας να εκφραστούν, αυτός γιατί έπρεπε να δείξει ότι μπορεί κι έτσι κι εγώ γιατί είχα ανάγκη να εκτονώσω όλη την ένταση και το άγχος που ένιωθα στο σώμα μου. Ίδρωσα και πήγα στο μπαρ για ένα πέμπτο ή έκτο ποτό. Ο συγχορευτής μου προσποιήθηκε για μερικά δευτερόλεπτα ότι λόγω της χορευτικής έκστασης δεν κατάλαβε ότι έφυγα. Παράγγειλα και κοίταξα λίγο τον υπόλοιπο κόσμο που χόρευε πιο νορμάλ και που στην πλειοψηφία του ήταν κάτω από εικοσιπέντε. Μου ήρθε η σκέψη ότι μπορεί να με έβλεπαν όλα αυτά τα πιτσιρίκια και να σκέφτονταν «μα καλά ζουν ακόμη οι χίπις;» ή «Α, τότε να πω και στη μαμά μου να έρθει».
-Δεν μου είπες το όνομά σου.-Δήμητρα. Εσένα πως…-Μάριο. Χάρηκα πολύ.Μου έδωσε το χέρι του και πλήρωσε το ποτό μου.-Δεν ήταν ανάγκη, βρε Μάριε.-Ποτέ δεν κερνάω γυναίκες, καλή μου. Αλλά εσένα σε γουστάρω. Μου αρέσει η φατσούλα σου. Έλα να σε γνωρίσω στα παιδιά.
Με τράβηξε από το χέρι με δύναμη. Με μια ακροβατική κίνηση κατάφερα να πάρω μαζί και το ποτό μου. Η παρέα του Μάριου αποτελούνταν από άλλα τρία παιδιά, γύρω στα εικοσιδύο το πολύ, με πολύ τζελ στα κοντά τους μαλλιά, φρεσκοξυρισμένα, ντυμένα με την τελευταία λέξη της μόδας, με πολύ γλυκές φατσούλες - εκτός από τον έναν που ήταν ο άγριος της υπόθεσης και είχε σκουλαρίκια σε όλο το πρόσωπο.
-Παιδιά, η Δήμητρα, η καλύτερη παρτενέρ που είχα ποτέ στο χορό. Από εδώ ο Γιάννης, ο Βαγγέλης και ο Στέφανος.
Ανταλλάξαμε τέσσερα μεγάλα χαμόγελα. Το κεφάλι μου είχε αρχίσει να γυρίζει από το ποτό, αλλά συνέχισα να πίνω. -Λεσβία;-Ορίστε;-Είσαι λεσβία;
Ένας κεραυνός χτύπησε το γεμάτο αλκοόλ κεφάλι μου. Με έβρισε; Με βρίζει; Γιατί με βρίζει; Κι όμως το χαμόγελό του προδίδει καλές προθέσεις. Περιμένει απάντηση τώρα; Γιατί με ξενερώνει έτσι; Εγώ τον ρώτησα τίποτα τόσο προσωπικό; Αυτός φαίνεται γκέι, αλλά δεν τον ρωτάω αν είναι. Μήπως γι αυτό; Μήπως επειδή δεν φαίνομαι; Αυτό είναι μάλλον καλό. Δεν προλαβαίνω να απαντήσω και συνεχίζει.
-Σε έχω δει πολλές φορές εδώ με ένα κουκλί. Φίλος σου είναι; Γιατί δεν μας τον έφερες σήμερα;-Έχει πάει βόλτα με τον δικό του. -Με τον δικό του; Να μωρή στα λεγα ότι τα χει μ’αυτόν.-Γιατί ποιος σου είπε ότι είναι αυτός ρε;
Μια διαφωνία μεταξύ των αγοριών που είχε επίκεντρο τον Ντίνο και που αύριο που θα του το έλεγα θα κατουριόταν από τη χαρά του μου έδωσε την ευκαιρία να ξαναχαθώ στα ερωτηματικά μου. Με έχουν δει πολλές φορές εδώ; Μα πως; Αφού έχω έρθει μετρημένες τέσσερις. Εγώ γιατί δεν τους θυμάμαι; «Λεσβία»; Τι άσχημη λέξη. Μέχρι τώρα την είχα για βρισιά. Και τώρα με ρωτάει κάποιος με τέτοια φυσικότητα λες και λέει «Ελληνίδα;» Αν του απαντήσω «Εσύ; Μαλάκας;» θα του αρέσει; Έρχεται ο Μάριος φουριόζος.-Να σου πω, ξέρεις ποιος μ’ αρέσει; Εκείνος εκεί.-Ποιος; Αυτός με τη μπλε μπλούζα;-Όχι καλέ. Ο δίπλα. Με την μαύρη. Δεν είναι μουνάρα;-Καλός είναι. Εμένα με την μπλε πάντως μ’ αρέσει περισσότερο.-Άντε μωρέ, αυτός είναι μόνο κόκαλα. Και από πρόσωπο πολύ μπέμπα. Μ’ αυτόν εκεί έχω πάει μία φορά. Αλέξαντρο τον λένε, πολύ καύλα όνομα. Τότε δεν τον γούσταρα. Την τελευταία βδομάδα κάτι έχω πάθει και έχω τρελαθεί με την πάρτη του.Και εκεί που νόμιζα πως θα το απόφευγα,-Δε μας είπες εσύ τελικά, γκέι ή στρέητ;-Ε στρέητ. Μέχρι τώρα.-Τι, χώρισες με το δικό σου και ήρθες εδώ να το παίξεις και καλά ελευθερία και τέλος οι άντρες και λοιπά φεμινιστικά; Κρίμα, γιατί περιμένουμε μια φίλη τώρα που πολύ θα γούσταρα να σου την γνωρίσω. Χώρισε πριν κάνα μήνα με τη δικιά της και ψάχνεται. Πολύ καλό τυπάκι. Κρίμα.-Δεν ξέρω, Μάριε. Να σου πω ψάχνομαι. -Έχεις πάει ποτέ με γυναίκα;-Κάτι ψιλά.-Όπως όλες σας δηλαδή;-Ίσως και κάτι παραπάνω.-Πονηρούλα. Γουστάρεις δηλαδή; Ή όχι.-Γουστάρω.
Η πρώτη ομολογία. Σε έναν άλλο. Σε ένα άγνωστο. Και ο Δημήτρης δεν ξέρει τίποτα, η κολλητή μου η Κατερίνα δεν ξέρει τίποτα, ο Ντίνος δεν ξέρει τίποτα. Βγάζω το κινητό από την τσάντα και τον παίρνω τηλέφωνο. Το αφήνω να χτυπήσει πολλές φορές. Ακούγεται η κοιμισμένη φωνή του Ντίνου.
-Ξέρεις τι ώρα είναι;-Μάντεψε που είμαι τώρα.-Που είσαι; Να πας στο κρεβάτι σου γρήγορα. Είναι τρεισήμισι. -Γνώρισα τέσσερα παιδιά που σε έχουν δει και τους αρέσεις.-Που καλέ; Μεθυσμένη είσαι;-Είμαι, αλλά αλήθεια σου λέω. -Τους είπες ότι έχω σχέση;-Ναι. Τι; Δεν έπρεπε;-Εσύ θα μου χαλάσεις το σπίτι, το έλεγα εγώ.-Ουπς.-Ούπσις και ξερός. Έχε χάρη που είναι δίπλα μου ο Μάκης και δεν μπορώ να φωνάξω.-Κοιμάται;-Ε τι κάνει τέτοια ώρα; Έλα θα τα πούμε αύριο. -Να σου πω. -Τι;-Μου αρέσουν οι γυναίκες.-Δημητρούλα, πιες ένα καφέ να ξενερώσεις κορίτσι μου και θα τα πούμε αύριο, οκ;-Οκ.
Ένα χαμόγελο απλώθηκε στα χείλη μου. Το είπα. Δεν το πήρε στα σοβαρά αλλά εγώ το είπα. Αφέθηκα για άλλη μια φορά στο χορό. Ο Μάριος με ακολούθησε. Ο τύπος με την μαύρη δεν έμοιαζε να δείχνει και πολύ ενδιαφέρον. Ωστόσο, το ένα μάτι του Μάριου έπεφτε στο κενό και το άλλο στον αρρενωπό Αλέξαντρο.
-Α να την.-Ποια;-Η Σοφία, που σου ‘λεγα.
Μια αδύνατη κοπέλα με πολύ κοντό αγορίστικο μαλλί κατευθυνόταν προς το μέρος μας. Κοιτούσε κάτω σαν να έψαχνε κάτι ή σαν να ντρεπόταν. Με το που μας πλησίασε ο Μάριος την έσφιξε στην αγκαλιά του, την φίλησε και της είπε κάτι ψιθυριστά στο αυτί.
-Σοφία, να σου γνωρίσω τη Δήμητρα. Σήμερα τη γνώρισα. Ρίξαμε κάτι χορούς μαζί.-Μπράβο, παιδιά.
Κάρφωσε τα μάτια της πάνω μου. Σαν για να ρουφήξει το μυστικό μου. Ντράπηκα και χαμήλωσα το βλέμμα. Το ξανασήκωσα και της χαμογέλασα. Μου ανταπέδωσε με ένα τρυφερό χαμόγελο. Ξαφνικά αισθάνθηκα άβολα. Εκεί που ένιωθα τόσο οικεία με αυτή την αγοροπαρέα, ήρθε μια γυναίκα και μου άλλαξε τα δεδομένα. Δεν ήταν όμορφη. Είχε χαρακτηριστικά περισσότερο αγοριού παρά κοπέλας, αλλά τα μάτια της ήταν μεγάλα και εκφραστικά και ο τρόπος που έριχνε το επίμονο βλέμμα της πάνω μου, μου δημιούργησε μία περίεργη διέγερση στο κορμί.
-Πάω για ποτό. Να σου πάρω κάτι;-Ναι, αν θέλεις ένα ουίσκι.
Την κοίταζα να πηγαίνει προς το μπαρ. Τίποτα το θηλυκό στον τρόπο που περπατούσε, στον τρόπο που μίλησε στον μπάρμαν, στον τρόπο που κράτησε τα δύο ποτά και ήρθε προς το μέρος μου πάλι. Αλλά ό,τι και να λέω για άνεση με την παρέα των αγοριών και οικειότητα, εγώ είχα έρθει γι αυτήν ή κάποια σαν αυτήν ή κάποια τελείως διαφορετική, αλλά πάντως γυναίκα. Αυτή θα ήταν ο στόχος μου απόψε. Το ήξερε, δεν το ήξερε, το υποψιαζόταν ή όχι.
-Ευχαριστώ. Κάτσε να σου δώσω τα λεφτά.-Είναι κερασμένα από το μπάρμαν. Είναι φίλος.
Του έγνεψα ευχαριστώ και ήπια στην υγειά του. Αρχίσαμε με τη Σοφία μια ανόητη συζήτηση περί δουλειάς, η οποία αργότερα βοηθούντος του ποτού από την πλευρά μου και των ιδεολογικών προβληματισμών από τη δική της έγινε πολιτική. Ο Μάριος μας κοιτούσε με πονηριά και καμάρι. -Βαρέθηκα τη συζήτηση, Σοφία. Έλα να χορέψουμε.
Πριν προλάβει να δεχτεί ή –μάλλον πιθανότερα-να αρνηθεί, την άρπαξα από τη μέση και άρχισα να την χορεύω.-Χαλάρωσε το κορμί σου. Γιατί είσαι τόσο σφιγμένη;-Δήμητρα δεν έχω πιει τόσο όσο εσύ μάλλον. Κάτσε να πάω να πάρω άλλο ένα. Ξεγλίστρησε από τα χέρια μου με μια αδέξια δήθεν χορευτική κίνηση και πήγε πάλι προς το μπαρ.-Πάρε μου κι εμένα.Ο Μάριος ξαναήρθε προς το μέρος μου.-Πως τα πάτε ομορφούλες; Σας βλέπω έχετε πιάσει σοβαρές κουβέντες. -Δεν θέλω να μιλάω. Θέλω να χορεύω.
Η Σοφία ξαναγύρισε με άλλα δύο κερασμένα ποτά. Με έπιασε από τη μέση εκείνη αυτή τη φορά και άρχισε να χορεύει αισθησιακά σαν να άλλαξε κάτι από τη στιγμή που ήπιε την πρώτη γουλιά από το καινούργιο ποτό της. Την έπιασα από τη μέση κι εγώ και ένιωσα τα μάτια όλων πάνω μας. Δεν με ένοιαζε πια. Το ποτό είχε κάνει για τα καλά τη δουλειά του. Άγγιγμα γυναίκας. Άρωμα γυναίκας, πρόσωπο κοριτσιού, σώμα αγοριού, είχε ό,τι ήθελα εκείνη τη στιγμή, εκτός από κάτι σε άντρα. Τα χέρια μας λύθηκαν, τα κορμιά χαλάρωσαν, άρχισαν να αγγίζονται αλλιώς. Έμοιαζε σαν κάτι να ξεκινάει. Σαν κάτι από αυτά που αν ξεκινήσουν, δεν έχουν σταματημό. Τα πρόσωπά μας πλησίαζαν ολοένα και περισσότερο. Ένιωθα τα μάτια της να με κοιτούν, αλλά τα δικά μου ήταν πολύ μεθυσμένα για να επικεντρώσουν οπουδήποτε.
-Γιατί δεν με κοιτάς;-Σοφία, έχω πιει πολύ.-Δεν είσαι καλά;-Είμαι καλά για να κάνω αυτό που κάνω. Τίποτα περισσότερο.-Συγγνώμη. Δεν ήθελα να σε πιέσω.Σταμάτησε να χορεύει παίρνοντας ένα λυπημένο μισοπαιδικό μισοαντρικό ύφος που την ασχήμυνε. Την ξανααγκάλιασα πιέζοντας το σώμα της να κουνηθεί κάπως αστεία στο χορό, ξεκινώντας ένα μεγάλο μεθυσμένο γέλιο, που χαλάρωσε το θυμό της. Μου χαμογέλασε και πάλι.-Μου αρέσουν τα μάτια σου, Σοφία.Ένιωσε άβολα, έσκυψε για άλλη μια φορά το βλέμμα της κάτω και το επανέφερε στα μάτια μου όσο πιο ερωτικά και αισθησιακά μπορούσε. Ένα ξαφνικό μούδιασμα στις άκρες των δακτύλων μου, με έπεισε ότι τα κατάφερε. Επικεντρώθηκα για λίγο σ΄ αυτό το μούδιασμα στις άκρες των δακτύλων, μια αίσθηση που την κρύβω καλά μέσα στο ντουλάπι μου. Είναι μετρημένες οι φορές που το έχω νιώσει. Ίσως τέσσερις. Ή μάλλον πέντε. Ναι, πέντε. Πέντε σ’ όλη μου τη ζωή. Οι πέντε φορές ήρθαν στη θύμηση μου μια μια. Και για ένα πράγμα έμεινα σίγουρη. Αυτή τη τόσο γλυκιά αίσθηση, τη τόσο διακριτικά αισθησιακή σαν ένα χνούδι κύκνου να σου γαργαλά τα δάκτυλα, δεν έχει δημιουργηθεί ποτέ, μα ποτέ από άντρα. Μου ήρθε η επιθυμία να την φιλήσω, αλλά παρά το μεθύσι μου, επέβαλα στον εαυτό μου να περιμένει από εκείνη την πρώτη κίνηση. Δεν άργησε να το κάνει. Όταν δυο στόματα θέλουν να φιληθούν, έτσι ή αλλιώς θα φιληθούν. Είναι ζήτημα ώρας. Και όχι πολλής.-Θέλω να φιλήσω τα χείλη σου.Άλλο ένα μούδιασμα. Μέσα στην ίδια μέρα. Δεν μπορεί ένα απλό μεθύσι να σπάει ξαφνικά τα ρεκόρ μου. Όχι, δεν φταίει το ποτό. Το ποτό, όμως, με βοηθάει να μην υπεκφεύγω άλλο να συνειδητοποιήσω τι φταίει.-Κι εγώ θέλω, Σοφία.
Πλησιάσαμε τα χείλη μας και τα αφήσαμε να φιληθούν όπως θέλανε. Στην αρχή τρυφερά και μετά άγρια, σεξουαλικά. Απολάμβανα τη γυναίκα με όλη την επιθυμία που διέθετα. Τρυφερά χείλη, απαλό δέρμα, χωρίς γένια να τσιμπάνε το πρόσωπό μου. Σώμα να χάνεται στην αγκαλιά μου σαν να λιώνει, άρωμα γυναίκας. Την καταλάβαινα να με νιώθει, καταλάβαινα ότι εκείνη φιλούσε έμένα, τη Δήμητρα, ενώ εγώ την γυναίκα, το γυναικείο σώμα, σαν να αντιπροσώπευε εκείνη τη στιγμή η Σοφία όλο το γυναικείο πληθυσμό, που χρόνια τώρα ήταν για μένα το απαγορευμένο φρούτο και που ξαφνικά με τόση λύσσα ήθελα να φάω μέχρι το κουκούτσι. Κατάλαβα την αδικία, αλλά ήταν πολύ αργά πια και για άλλες ενοχές. Φτάνουν οι ενοχές. Τουλάχιστον για σήμερα.-Έχεις τα πιο απαλά χείλη που έχω φιλήσει, Δήμητρα. Θέλω να τα φάω.
Της χαμογέλασα γλυκά και αρχίσαμε πάλι τα φιλιά. Ήταν η πρώτη φορά που φιλούσα γυναίκα δημοσίως και από τις λίγες φορές που φιλούσα γυναίκα γενικά. Ενώ είχα κάποιες ερωτικές εμπειρίες με γυναίκες, δύο ή τρεις φορές είχα φιλήσει στη ζωή μου γυναίκα στο στόμα κι αυτό όχι έτσι, όχι όπως τώρα. Με πήρε από το χέρι και με τράβηξε στις τουαλέτες. Περιμέναμε για λίγο να αδειάσει η μια, εκμεταλλευόμενες το χρόνο με φιλιά και χάδια. Με το που άνοιξε η πόρτα και βγήκε από μέσα ένα παλικάρι, η Σοφία με έσπρωξε μέσα και άρχισε να με χουφτώνει σε όλο το κορμί. Τα χέρια της ήταν δυνατά παρόλο που ήταν αδύνατη και το άγγιγμά της γεμάτο ερωτική ένταση. Άρχισα να την χουφτώνω κι εγώ. Το στήθος, τον κώλο της. Να την φιλάω άγρια στο λαιμό. Μου ξεκούμπωσε το πουκάμισο, ανέβασε το σουτιέν μου πάνω από το στήθος μου και άρχισε να μου γλείφει της ρώγες. Ερεθίστηκα τρελά. Ένιωσα τα γόνατά μου να λυγίζουν. Χτύπησε η πόρτα.-Άλλος.Η φωνή της με επανέφερε στην πραγματικότητα. Είμαστε στην τουαλέτα ενός μπαρ και ο κόσμος έξω περιμένει να βγούμε για να κατουρήσει.-Όχι εδώ, Σοφία, καταφέρνω να πω.-Σπίτι μου ή σπίτι σου;-Σπίτι σου.
Μια λεπτή γραμμή ήλιου άνοιξε τα μάτια μου. Ένα σπίτι. Ένα ξένο σπίτι. Όχι το δικό μου, όχι του Δημήτρη. Ένα άγνωστο σπίτι και δίπλα μου μια άγνωστη γυναίκα. Αναρωτήθηκα για λίγα δευτερόλεπτα μήπως πάσχω από αμνησία. Μήπως είμαι κάποια που δεν θυμάμαι. Σηκώθηκα, βρήκα την τουαλέτα και έριξα στο πρόσωπο μου νερό. Κάθε σταγόνα μου θύμισε και μια λεπτομέρεια της χτεσινής βραδιάς. Δεν ήταν όνειρο όλο αυτό. Ήταν αλήθεια. ¨Όπως και ο φρικτός πονοκέφαλος μου. Ήθελα πολύ να πιω ένα καφέ, αλλά αποφάσισα να μην πάρω το θάρρος να τον φτιάξω μόνη μου. Ξαναγύρισα στο κρεβάτι. Σήκωσα το μαξιλάρι και έκατσα με την πλάτη στον τοίχο. Την κοίταξα. Σοφία το όνομά της, ελπίζω να θυμάμαι σωστά. Το πρώτο μου one night stand. Ή μήπως δεν πειράζει στα one night stand να μην θυμάσαι το όνομα του άλλου; Ή μήπως συγχωρούμαι εγώ ειδικά επειδή είναι το πρώτο μου; Κοίταξα το κορμί της. Κοίταξα το δικό μου. Το πρόσωπό της. Σαν παιδιού. Πόσο χρονών να είναι; Ξύπνησε και μου χαμογέλασε. Της χαμογέλασα κι εγώ. Έμοιαζε να θυμάται τα πάντα από την χτεσινή νύχτα, να μην αναρωτιέται αν το χτεσινό ήταν όνειρο ή πραγματικότητα και να βλέπει την όλη κατάσταση εντελώς φυσικά.-Καλημέρα.-Καλημέρα.-Έχεις ώρα που ξύπνησες;-Όχι, πριν δέκα λεπτά περίπου. -Το στομαχάκι σου καλά;-Καλά είναι το στομάχι μου. Αλλά έχω ένα φοβερό πονοκέφαλο.-Ήπιες πάρα πολύ χτες, Δήμητρα. Το συνηθίζεις γενικά;Είπε το όνομά μου με τέτοια σιγουριά, που με έκανε να αισθάνομαι άσχημα για τη δική μου αμφιβολία για το δικό της.-Γαλλικό ή νες;-Νες. Σκέτο με γάλα.
Σηκώθηκε να φτιάξει καφέ. Το σώμα της υπερβολικά αδύνατο. Το στήθος της μικρό με μεγάλες σηκωμένες ρώγες. Σφικτός κώλος και μακριές γάμπες. Έριξα μια ματιά στο σπίτι. Γεμάτο με φωτογραφίες. Οι περισσότερες ασπρόμαυρες που απεικόνιζαν γυναικείες φιγούρες.-Εσύ τις έχεις τραβήξει αυτές, έτσι;-Ναι, εγώ. Σου αρέσουν.-Ναι, είναι πολύ καλές. Έχεις ταλέντο.Μου έφερε το φλιτζάνι με τον καφέ και μου έδωσε ένα φιλί στο στόμα. Δεν ήμουν προετοιμασμένη γι αυτό και ανταποκρίθηκα κάπως άγαρμπα.-Πώς με λένε;-Τι;-Πως με λένε; Ποιο είναι το όνομά μου;-Σοφία. Είπα με σιγουριά, αλλά μάλλον πρόδωσα την αμφιβολία μου με το συγκρατημένα τρομοκρατημένο βλέμμα που ακολούθησε. Μου ξαναέδωσε κι άλλο πιο τρυφερό φιλί. Ανταπέδωσα και ήπια μια γερή γουλιά καφέ.-Τι ώρα είναι;-Έντεκα. Γιατί;-Πρέπει να φύγω. Έχω σήμερα κάτι βαφτίσια του παιδιού ενός φίλου. Είναι το τελευταίο πράγμα που θέλω να κάνω αυτή τη στιγμή, αλλά πρέπει να πάω. Σηκώθηκα απ’ το κρεβάτι και άρχισα να ντύνομαι. Ένιωσα το βλέμμα της να περιεργάζεται το κορμί μου. Την κοίταξα. Κοίταζε το στήθος μου. Έβαλα το σουτιέν μου.-Έχεις ωραίο στήθος. Με πλησίασε, με κοίταξε στα μάτια και έσκυψε να το φιλήσει. Με μύρισε. Ένιωσα τη δροσερή ανάσα της στο λαιμό μου κι άλλο ένα φιλί που μύριζε οδοντόκρεμα αφέθηκε απαλά στα χείλη μου. -Είδες πουθενά την μπλούζα μου;-Για να ψάξουμε.-Α να την. Κάτω από το κρεβάτι.Τη φόρεσα, πήρα την τσάντα μου και την κοίταξα ψάχνοντας τα λόγια του αποχαιρετισμού.-Τι; Φεύγεις τώρα;-Δε σου είπα; Τα βαφτίσια είναι στις δώδεκα. Που είμαστε; Τι περιοχή είναι εδώ;Γέλασε με το παιδικό γέλιο της.-Δάφνη. Που μένεις εσύ;-Ηλιούπολη. Ωραία κοντά. Ωχ όχι ρε γαμώτο, άφησα το αυτοκίνητο στο Γκάζι, ε;-Ναι. Ήρθαμε με το δικό μου. Ήσουν πολύ μεθυσμένη για να οδηγήσεις. Έχει πιάτσα ταξί ακριβώς από κάτω.-Κάνω ένα τσιγάρο και έφυγα.Καπνίσαμε κοιτώντας η μία την άλλη χαμένες η κάθε μια στις σκέψεις της. Εγώ σκεφτόμουν αν έχω σιδερώσει τα ρούχα που θα φορούσα στη βάφτιση και αυτή μάλλον εμένα. Αν μου άρεσε, αν θυμόμουν τη χτεσινή νύχτα, αν θα θελα μία συνέχεια μαζί της. Έσβησα το τσιγάρο μου και πήγα προς την πόρτα.-Καλή σου μέρα.-Να περάσεις ωραία στα βαφτίσια.Έκανα να φύγω.-Δήμητρα.-Ναι.- Θέλω να σε ξαναδώ. Εσύ;-Κι εγώ θέλω.-Θα μου δώσεις το τηλέφωνό σου;Της το έδωσα, φιληθήκαμε για μια τελευταία φορά και κάλεσα το ασανσέρ.
Στο ταξί με πήρε τηλέφωνο ο Ντίνος. Του είπα να με πάρει το απόγευμα στο σπίτι και αν γυρίσει νωρίς σήμερα αν θέλει να περάσει να τα πούμε από κοντά.
Στη βάφτιση ήμουν μόνη. Πρώτη φορά σε κοινωνική εκδήλωση χωρίς το Δημήτρη. Ακούστηκε ο ήχος μηνύματος του κινητού μου. Το διάβασα. Από έναν άγνωστο –αρχικά- αποστολέα έγραφε «Η χθεσινή νύχτα ήταν μοναδική για μένα. Ελπίζω το ίδιο και για σένα. Σου στέλνω ένα φιλί στο όμορφό σου στήθος. Σοφία» Ένα ρίγος με διαπέρασε και αποθήκευσα τον αριθμό της στο τηλέφωνό μου. Αναρωτήθηκα αν φάνηκε η ανατριχίλα μου στους άλλους, αν είναι αμαρτία να λαβαίνω ένα τέτοιο μήνυμα μέσα στην εκκλησία και αν οι υπόλοιποι καλεσμένοι μπορούσαν να μυρίσουν στο κορμί μου γυναίκα εις διπλούν. Υπερμεγένθυνα τον υπαρκτό πονοκέφαλό μου για να αποφύγω το τραπέζι που ακολουθούσε και γύρισα σπίτι για να κάνω ένα ακόμη μπάνιο και να ξαπλώσω.
Ξύπνησα στις επτά το απόγευμα. Τα όνειρα μου ήταν γεμάτα με σκηνές από την χτεσινή νύχτα. Σαν να έβλεπα την ίδια ταινία δεύτερη φορά σε μια μέρα. Σηκώθηκα να φτιάξω καφέ συνειδητοποιώντας με ικανοποίηση ότι ο πονοκέφαλος με είχε εγκαταλείψει. Σκέφτηκα τη Σοφία, το άγγιγμά της, το πρόσωπό της, το αδύνατο σώμα της. ¨Ήρθε στο νου μου η στιγμή του οργασμού μου, που ήρθε αργά, μετά από χιλιάδες χάδια στο κορμί, χωρίς περιττές φαντασιώσεις. Πήγα στο κρεβάτι και ικανοποιήθηκα μόνη μου ξανά και ξανά με τη σκέψη του χτες, μπερδεμένων εικόνων, γυναικείων χεριών στο κορμί μου, αλλά και ιδρωμένων αντρικών κορμιών, άγριου χορού, μεθυσμένης ζάλης, ένα στήθος να ακουμπάει το δικό μου, ασπρόμαυρες φωτογραφίες γυναικών……….......................................απο nana rheims........................................................lesbisan.gr

Ματαιώθηκε η πρεμιέρα του X-Men στο Μεξικό εξαιτίας της γρίπης των χοίρων28 Απριλίου 2009, 09:57
Η γρίπη των χοίρων, όπως είναι φυσικό, έχει νεκρώσει κάθε δραστηριότητα στο Μεξικό, καθώς μέχρι στιγμής έχει προκαλέσει τον θάνατο σε 149 ανθρώπους. Οι Αρχές της χώρας έχουν καλέσει τους πολίτες να αποφεύγουν τις δημόσιες συγκεντρώσεις. Για το λόγο αυτό, σχολεία, θέατρα, μουσεία και ζωολογικοί κήποι παραμένουν κλειστοί.
Εξαίρεση δε θα μπορούσε να αποτελέσει και η πρεμιέρα της πολυαναμενόμενης ταινίας «X-Men, η αρχή: Γούλβεριν», με πρωταγωνιστή το Χιου Τζάκμαν, η οποία ήταν προγραμματισμένη για το βράδυ της Τετάρτης στην Πόλη του Μεξικού.
Όπως δήλωσε εκπρόσωπος του στούντιο Fox, παραγωγού εταιρείας της ταινίας, «Δεν ανησυχούμε μόνο για την υγεία του Χιου. Δεν θα στέλναμε ποτέ κάποιον σε μια επικίνδυνη περιοχή. Δεν είχε νόημα να οργανώσουμε την πρεμιέρα υπό αυτές τις συνθήκες».

απο zougla.gr

ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΓΚΕΙ ΚΑΙ ΛΕΣΜΠΙΑΝ ΤΑΙΝΙΩΝ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ


OUTVIEW 09 - 3rd Athens International Gay & Lesbian Film Festival 25-31/5/2008


Το φετινό Outview είχε το θάρρος, το πείσμα και την υποστήριξη σας και μεγάλωσε. Ένα δυνατό ταξίδι 7 ημερών σας περιμένει στα ξεσκέπαστα καθίσματα του Τριανον Filmcenter. Επτά ημέρες από νωρίς το απόγευμα μέχρι αργά το βράδυ, ταινίες και κουβέντες στο φουαγέ και μετά, κάθε βράδυ θα ακλουθούν officialparties στα δικά μας μαγαζιά. Ένα 7ημερο που θα μας φέρει κοντά όχι μόνο με την έβδομη τέχνη αλλά με εμάς, την εικόνα μας, την διαφορετικότητα μας.
OUTVIEW 09 - 3rd Athens International Gay & Lesbian Film Festival
25 - 31 MAY 2009
ΤΡΙΑΝΟΝ FILMCENTER
Κοδριγκτώνος 21 & Πατησίων, Μετρό Βικτώρια, τηλ: 210 8215469


Νομίζω ότι είναι καλό σκορ μέσα στις μέρες του Πάσχα να έχεις δει πάνω από 150 queer ταινίες. Πάλι Αναστήσαμε και φέτος ετοιμάζοντας το Athens International Gay & Lesbian Film Festival. Αναστήσαμε μνήμες, επιθυμίες, πόθους, όνειρα, αγωνίες και αγώνες. Oλα από τον καναπέ του σπιτιού μας αλλά αν η κάμερα είναι καλή σε ταξιδεύει μέχρι την Μανίλα στις Φιλιππίνες σε φτωχά ξενοδοχεία, εκεί κάναμε βρώμικο σεξ ψάχνοντας την αληθινή αγάπη, εκεί ήταν που όταν οι άλλοι λέγανε "Χριστός Ανέστη" εγώ είχα ανακαλύψει τον CrisadoPablo.

Ένας, για την προσωπική μου γνώμη, εξαιρετικός σκηνοθέτης από τις Φιλιππίνες που έχω χαρεί τόσο πολύ που ανακάλυψα την δουλειά του και ανυπομονώ να σας την δείξω. Θα παίξουμε δυο από τις ταινίες του το QuickTrip και το M2MEyeball που θα σας ξεναγήσουν βαθιά μέσα στην gay κοινότητα της Μανίλα, τόσο βαθιά όσο κανένα ταξιδιωτικό γραφείο, όσο κανένας οδηγός δεν μπορεί. Κρατηθείτε γερά στο κάθισμα σας γιατί ο κίνδυνος είναι να ερωτευτείτε παράφορα τον πρωταγωνιστή και μάλιστα χωρίς να το καταλάβετε. Το φετινό Outview είχε το θάρρος, το πείσμα και την υποστήριξη σας και μεγάλωσε. Ένα δυνατό ταξίδι 7 ημερών σας περιμένει στα ξεσκέπαστα καθίσματα του Τριανον Filmcenter. Επτά ημέρες από νωρίς το απόγευμα μέχρι αργά το βράδυ, ταινίες και κουβέντες στο φουαγέ και μετά, κάθε βράδυ θα ακλουθούν officialparties στα δικά μας μαγαζιά. Ένα 7ημερο που θα μας φέρει κοντά όχι μόνο με την έβδομη τέχνη αλλά με εμάς, την εικόνα μας, την διαφορετικότητα μας.

Το φετινό Outview σας ξεναγεί κυριολεκτικά στον κόσμο με κάθε δυνατή έννοια. Μέσα από ντοκιμαντέρ και ιστορίες θα βιώσετε διαφορετικές καταστάσεις. Από την Βικτωριανή Αγγλία και τις γυναικείες φυλακές, μέχρι την Ζιμπάμπουε και το Πακιστάν. Από την τρυφερή Νορβηγία μέχρι την εφηβική Τσεχοσλοβακία με την πρώτη τους λεσβιακή ταινία, και φυσικά Καναδά, ΗΠΑ, Γαλλία, Γερμανία, Αγγλία και με ένα Έλληνα σκηνοθέτη που έκανε η ταινία του πρεμιέρα στο μεγάλο γερμανικό queer φεστιβάλ verzaubert.

Βουτάμε χωρίς φόβο στο μεγαλύτερο lesbianparty του κόσμου που θα μας πάει η AnnaMariaAlbelo, και φτάνουμε μέχρι την λωρίδα της γάζας στα σύνορα του Ισραήλ με την Παλαιστίνη, εκεί που οι gay ενώνονται. Από το πρώτο φιλμ/ντοκιμαντέρ όπερα για το aids, μέχρι τα άδυτα του διαδικτυακού sex αλλά και την ομοφοβική Αίγυπτο με το QueenBoat. Ζούμε με τις λεσβίες στην Αφρική και ακούμε τις Khusrastrans του Πακιστάν να μας διηγούνται ιστορίες. Ξεναγούμαστε στον θαυμαστό κόσμο των faghug (αδερφομάνες) σε ένα ξεκαρδιστικό ντοκιμαντέρ και φτάνουμε σε αφιέρωμα για τους Bisexual που στολίζεται με μουσικές από Fischerspooner και MGMT κ.α. Τριγυρνάμε σε 11χρονους παιδικούς έρωτες και αγγίζουμε το comingout στην τρίτη ηλικία. Ξεσαλώνουμε στα θρυλικά μεγαλειώδη Hustla Ball gay πάρτι και από εκεί πετάμε στην Γαλλία για να δούμε ζωντανούς ακρωτηριασμένους έρωτες. Απιστίες, σεξ, λεσβιακά αστυνομικά φιλμ νουαρ, τρυφερές αγάπες, gaycruising, παρωδίες και κωμωδίες, οδηγίες για safesex με τον πιο χιουμοριστικό τρόπο, lezzy animations και electro queer video clips. Θεματολογικά και κινηματογραφικά νομίζω έχουμε καλύψει μια μεγάλη γκάμα.

Πραγματικά δεν ξέρω τι να σας πρωτογράψω, μόνο την χαρά μου μπορώ να σας μεταφέρω, νομίζω ότι και φέτος φτιάξαμε ένα άξιο, δυνατό πρόγραμμα και νιώθουμε περήφανοι που στην Αθήνα μας πλέον για όποιον θέλει μπορεί να δει ταινίες που παίζονται στα μεγάλα Gay & Lesbian Film Festival.

Το φετινό outview ανοίγει με το City of Borders που κέρδισε φέτος στην Berlinale, το μεγάλο βραβείο του Siegessaeule readers Award. Αποφασίσαμε αυτό το συγκλονιστικό ντοκιμαντέρ για το Ισραήλ για το opening, γιατί το διαλέχαμε θα το καταλάβετε όταν το δείτε. Αν έχετε Jewish φίλους και φιλενάδες το φετινό outview θα φιλοξενεί ανατρεπτικές ισραηλινές queer ταινίες. Ευκαιρία να τις δούνε.

Αλλά επίσης φέτος έχουμε την τιμή να προβάλουμε το ανατρεπτικό ντοκιμαντέρ FigTrees που κέρδισε το φετινό TeddyAwards στην κατηγορία του. Εξασφαλίσαμε επιτέλους το SexPositive ένα από τα καλύτερα ποτέ ντοκιμαντέρ που έχετε δει για το aids. Θα προβάλουμε την καινούργια σκοτεινή ταινία της Maria Beatty, επίσης την καινούργια νουβέλα της SarahWaters (το θυμάστε το tipping the velvet?), την φετινή συμμετοχή στη Berlinale, το γλυκό Dish για δυο gayemoboys και κατόπιν επιθυμία σας το θρυλικό Otto The Zombie του BruceLaBruce με μουσικές από cocorosie και Antony & theJohnson. Το whisperingmoon, ένα άκρως ιδιόρρυθμο gay love story με συμμετοχή σε όλα τα μεγάλα LGBT festival και το δυνατό ντοκιμαντέρ για το BDSM.

Φέτος το Outview εκτός από την υποστήριξη του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου, λαμβάνει και την βοήθεια, υποστήριξη και αναγνώριση του Goethe-Institut Athen που μας παραχωρεί δυο γερμανικές δυνατές ταινίες.


Αναλυτικά μπορείτε να διαβάσετε το πρόγραμμα στο officialsite του φεστιβάλ http://www.outview.gr/ και σίγουρα θα σας στείλουμε και άλλα ενημερωτικά newsletters για τις ταινίες και τα events του φεστιβάλ.

Ετοιμαστείτε για το πιο όμορφο queer 7ημερο της πόλης μας
25 – 31 Μαΐου 2009
OUTVIEW 09
ΑΠΟ ΤΟ

t.a.t.u. all the things she said

http://www.youtube.com/watch?v=K54p_fCrGL8&feature=related

in and aot of love

http://www.youtube.com/watch?v=TxvpctgU_s8&feature=related

ΓΑΤΑΚΙ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙ ΝΑ ΠΙΑΣΕΙ ΤΟΝ ΚΕΝΣΟΡΑ ΤΟΥ ΚΟΜΠΙΟΥΤΕΡ-

ΠΡΩΤΗ ΑΝΑΡΤΗΣΗ

Ολα
τα καλά
μαζί...
Κάποτε, σε ένα γκέι μαγαζί ήρθε δίπλα μου και μου μίλησε μια κοπέλα.
Ολα καλά κι ωραία μέχρι που άρχισα να μιλάω, τρομάρα μου, τι το ήθελα...
Η πρώτη ατάκα της ήταν:
Μια χαρά σε βρίσκω...Και λεσβία και Αλβανίδα!
Και της απάντησα: Βλέπεις; Όλα σε ένα....
Αυτό θυμήθηκα και αποφάσισα να είναι ο τίτλος που θα περιγράφει το μπλογκ μου.
Στο οποίο καλοδεχούμενη όλη η καλή κοινωνία:
ΑΛΗΤΕΣ-ΛΕΣΒΙΕΣ-ΑΔΕΡΦΕΣ-ΤΡΑΝΣ-ΤΡΕΛΑΡΕΣ-
ΑΘΕΟΙ
ΑΝΤΑΡΤΕΣ
-ΤΡΑΒΕΛΙΑ-ΟΝΕΙΡΟΠΑΡΜΕΝΟΙ-ΠΟΙΗΤΕΣ ΚΑΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ
ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΜΕ ΑΝΟΙΧΤΑ ΜΥΑΛΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΦΕΡΟΥΝ ΡΑΤΣΙΣΜΟ ΚΑΙ ΚΟΜΠΛΕΞ ΓΙΑ ΟΠΟΙΟΝΔΗΠΟΤΕ-
ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΜΕ ΩΡΑΙΑ ΤΡΕΛΑ ΚΑΙ ΠΙΣΤΗ
ΟΤΙ ΜΕ ΤΙΣ ΠΡΑΞΕΙΣ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΣΚΕΨΗΣ ΤΟΥΣ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΣΚΑΤΟΚΟΣΜΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ
ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ ΝΑ ΖΟΥΝ ΟΜΟΡΦΑ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ-
ΑΝ ΥΠΑΡΧΕΙ Η ΓΗ ΑΚΟΜΗ......
Μπορείτε να στείλετε τα email και τα σχόλιά σας και ό,τι σας απασχολεί...
Και συμβουλές για τα ερωτικά σας δίνω, η λεσβία,
(βλέπετε, στα δικά μου τα κάνω θάλασσα....)
ΚΑΛΗ ΜΑΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ

Category:   Leave a Comment