Την Τετάρτη 2 Σεπτεμβρίου 2009 συμπληρώνονται 3 μήνες απο τότε που ψηφίσαμε αυτούς τους ΑΧΡΗΣΤΟΥΣ επαγγελματίες συνδικαλιστές του ΚΩΛΟΥ και ακόμα η ΕΣΗΕΑ παραμένει χωρίς προεδρείο. Με έναν Σόμπολο σε ρόλο προεδρεύοντα και ένα Ράμμο που τη μια λείπει σε διακοπές και την άλλη πονάει ο κώλος του και δεν μπορεί να παραστεί. Με τους σκληροπυρηνικούς της Συσπείρωσης να μην μπορούν να τα βρούν ούτε μεταξύ τους και να έχουν την αξίωση να αναλάβει την θέση του Προέδρου η "γιαγια" με το Αλτσχάιμερ. Με ένα Κουμπιά που όσο και να θέλει ο άνθρωπος να βοηθήσει στο σχηματισμό προεδρείου δεν μπορεί ο χριστιανός μοναχός του!!! Και φυσικά τον αχώνευτο χοντρομπουχέσα που δε λέει να βάλει μυαλό και αναζητάει σωτηρία απο την ξεφτίλα του στα δικαστήρια όπου προσπαθεί να προσβάλλει τις εκλογές. Τις ίδιες μαλακίες έκανε και με την ΠΟΕΣΥ.ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΔΕΣ φτάνει πια η κοροϊδία. Οι θέσεις εργασίας μειώνονται. Τα μεροκάματα ψαλιδίζονται. Τα μπλοκάκια παροχης υπηρεσιών γίνονται καθεστώς. Η ανεργία τραβάει την ανηφόρα και πιάνει το 10%. Οι απολυμένοι συνάδελφοι του Ελευθερου Τυπου του Ξένιου της Αθλητικης Ηχους πλέουν σε πελάγη απελπισίας. ΚΑΙ ΕΣΕΙΣ ΩΡΕ ΜΑΛΑΚΕΣ κοιτάτε πως θα καθίσεται τον στρογγυλό πισινό σας σε καποια καρέκλα του προεδρείου??? ΝΤΡΟΗ ΣΑΣ ρε ξεφτιλισμενοι που έχετε απο 2 και 3 δουλειές ο καθένας σας και ΣΤ ΑΡΧΙΔΙΑ ΣΑΣ όσοι δεν έχουν να πάρουν γάλα στα παιδιά τους.Γι αυτό ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΙ πρέπει να συγκεντρωθούμε την Τετάρτη στις 12 το μεσημέρι στην ΕΣΗΕΑ για να φωνάξουμε στους ξεφτίλες την ώρα που θα συνεδριάζουν οτι δεν πάει αλλο και να πάψουν να παίζουν κομματικά παιχνιδάκια στις πλάτες όλων μας.ΣΗΜΕΡΑ ειμαστε εμείς άνεργοι αλλά αν τους αφήσουμε να συνεχίσουν το βιολάκι τους ΑΥΡΙΟ μπορεί να είστε εσείς. Είμαστε ΟΛΟΙ εν δυναμει ανεργοι με τη συνδικαλιστικη ηγεσία που ψηφισαμε.

...Είμαι θετικός άνθρωπος, πάντα προσπαθώ να βρω κάτι καλό, αλλά σε ό,τι αφορά τους πολιτικούς και την κυβέρνηση βλέπω μόνον ασχήμια.

Δύο 24ωρα καίγεται και όσο πράσινο είχε απομείνει στην Αττική...

Φυσικό επόμενο αφού λεφτά υπάρχουν μόνο για να αγοράζουν πολεμικά αεροπλάνα και για να φτιάχνουν τις βίλες τους... Και κατάντησαν την Ελλάδα όπως τα μούτρα τους...Ασχημη!

perasen meres apo tote pou pethane o vasilias tou pop.itan o agapimenos mou mouzikos kai simera vrika kefia na grafo gia afto.pistevo oti kapoio anthropi einai athanati.dn estanthika oti efige afise piso tou komatares pou tha ta akoui i anthropotita kai meta apo para polla xronia.dn anteko allo to panigeiri meta to thanato tou.pseftikos kozmos.tora ton thimithikan oli.malakies,malakies malakies

Μυθιστόρημα
"….Το δεύτερο ποτό με φέρνει στη δύσκολη θέση να μην μπορώ να απαντήσω στον εαυτό μου στην ερώτηση πόσο μεγάλη είναι μέσα μου επιτέλους αυτή η δύναμη που με φέρνει εδώ και που για χάρη της βάζω τον εαυτό μου σε τόσες ντροπές, ενοχές, διλήμματα και φόβους. .."
….Το δεύτερο ποτό με φέρνει στη δύσκολη θέση να μην μπορώ να απαντήσω στον εαυτό μου στην ερώτηση πόσο μεγάλη είναι μέσα μου επιτέλους αυτή η δύναμη που με φέρνει εδώ και που για χάρη της βάζω τον εαυτό μου σε τόσες ντροπές, ενοχές, διλήμματα και φόβους. Πάω στην τουαλέτα, κοιτάζω τον εαυτό μου στον καθρέπτη και απαντώ «Μεγάλη. Είναι μεγάλη. Το νιώθω.» Βγαίνοντας ένας εικοσάρης αδυνατούλης τυπάκος με μισό κιλό ζελέ στα μαλλιά μου χαμογελά. Μου αρέσει εδώ.
Το ποτό άρχισε να με ζαλίζει. Η μουσική ανεβαίνει και μαζί κι εγώ. Το μαγαζί είναι πια γεμάτο. Ημίγυμνα κορμιά αντρών αρχίζουν να ιδρώνουν στα μπιτ της μουσικής. Γλυκό χορευτικό στριμωξίδι που μυρίζει αντρικό άρωμα. Όχι αντρικό κορμί, αντρικό άρωμα. ¨Όλα τα τελευταία μοντέλα των γνωστών εταιριών, που ο Δημήτρης τόσα περήφανα για τον αντρισμό του ήθελε να αγνοεί.
Άρχισα να κουνάω τα πόδια και το κεφάλι μου στο ρυθμό. ¨Ήθελα πολύ να χορέψω. Μου ήρθε η σκέψη πως ποτέ στη ζωή μου δεν είχα χορέψει μόνη μου. Σηκώθηκα από το σκαμπό και το έκανα για πρώτη φορά. Ένας νεαρός από τη διπλανή παρέα μου χαμογελάει. Ανταποδίδω και χορεύουμε μαζί. Σκύβει στο αυτί μου.
-Χορεύεις πολύ όμορφα. Αν δεν ήξερα ότι είναι γκέι θα έβρισκα πολύ μπανάλ αυτή την πρώτη προσέγγιση. Είναι όμως γκέι για αυτό χαίρομαι για αυτήν την μάλλον ειλικρινή φιλοφρόνηση. -Ευχαριστώ πολύ. Να ‘σαι καλά.-Στο λέω επειδή είμαι χορευτής.-Α ναι; Έπρεπε να το είχα φανταστεί.
Κοίταξα με θεατρικά προσποιητό θαυμασμό το κορμί του, καταλαβαίνοντας ότι το είχε ανάγκη. Αφεθήκαμε σε ένα πρωτόγονο χορό αφήνοντας τα κορμιά μας να εκφραστούν, αυτός γιατί έπρεπε να δείξει ότι μπορεί κι έτσι κι εγώ γιατί είχα ανάγκη να εκτονώσω όλη την ένταση και το άγχος που ένιωθα στο σώμα μου. Ίδρωσα και πήγα στο μπαρ για ένα πέμπτο ή έκτο ποτό. Ο συγχορευτής μου προσποιήθηκε για μερικά δευτερόλεπτα ότι λόγω της χορευτικής έκστασης δεν κατάλαβε ότι έφυγα. Παράγγειλα και κοίταξα λίγο τον υπόλοιπο κόσμο που χόρευε πιο νορμάλ και που στην πλειοψηφία του ήταν κάτω από εικοσιπέντε. Μου ήρθε η σκέψη ότι μπορεί να με έβλεπαν όλα αυτά τα πιτσιρίκια και να σκέφτονταν «μα καλά ζουν ακόμη οι χίπις;» ή «Α, τότε να πω και στη μαμά μου να έρθει».
-Δεν μου είπες το όνομά σου.-Δήμητρα. Εσένα πως…-Μάριο. Χάρηκα πολύ.Μου έδωσε το χέρι του και πλήρωσε το ποτό μου.-Δεν ήταν ανάγκη, βρε Μάριε.-Ποτέ δεν κερνάω γυναίκες, καλή μου. Αλλά εσένα σε γουστάρω. Μου αρέσει η φατσούλα σου. Έλα να σε γνωρίσω στα παιδιά.
Με τράβηξε από το χέρι με δύναμη. Με μια ακροβατική κίνηση κατάφερα να πάρω μαζί και το ποτό μου. Η παρέα του Μάριου αποτελούνταν από άλλα τρία παιδιά, γύρω στα εικοσιδύο το πολύ, με πολύ τζελ στα κοντά τους μαλλιά, φρεσκοξυρισμένα, ντυμένα με την τελευταία λέξη της μόδας, με πολύ γλυκές φατσούλες - εκτός από τον έναν που ήταν ο άγριος της υπόθεσης και είχε σκουλαρίκια σε όλο το πρόσωπο.
-Παιδιά, η Δήμητρα, η καλύτερη παρτενέρ που είχα ποτέ στο χορό. Από εδώ ο Γιάννης, ο Βαγγέλης και ο Στέφανος.
Ανταλλάξαμε τέσσερα μεγάλα χαμόγελα. Το κεφάλι μου είχε αρχίσει να γυρίζει από το ποτό, αλλά συνέχισα να πίνω. -Λεσβία;-Ορίστε;-Είσαι λεσβία;
Ένας κεραυνός χτύπησε το γεμάτο αλκοόλ κεφάλι μου. Με έβρισε; Με βρίζει; Γιατί με βρίζει; Κι όμως το χαμόγελό του προδίδει καλές προθέσεις. Περιμένει απάντηση τώρα; Γιατί με ξενερώνει έτσι; Εγώ τον ρώτησα τίποτα τόσο προσωπικό; Αυτός φαίνεται γκέι, αλλά δεν τον ρωτάω αν είναι. Μήπως γι αυτό; Μήπως επειδή δεν φαίνομαι; Αυτό είναι μάλλον καλό. Δεν προλαβαίνω να απαντήσω και συνεχίζει.
-Σε έχω δει πολλές φορές εδώ με ένα κουκλί. Φίλος σου είναι; Γιατί δεν μας τον έφερες σήμερα;-Έχει πάει βόλτα με τον δικό του. -Με τον δικό του; Να μωρή στα λεγα ότι τα χει μ’αυτόν.-Γιατί ποιος σου είπε ότι είναι αυτός ρε;
Μια διαφωνία μεταξύ των αγοριών που είχε επίκεντρο τον Ντίνο και που αύριο που θα του το έλεγα θα κατουριόταν από τη χαρά του μου έδωσε την ευκαιρία να ξαναχαθώ στα ερωτηματικά μου. Με έχουν δει πολλές φορές εδώ; Μα πως; Αφού έχω έρθει μετρημένες τέσσερις. Εγώ γιατί δεν τους θυμάμαι; «Λεσβία»; Τι άσχημη λέξη. Μέχρι τώρα την είχα για βρισιά. Και τώρα με ρωτάει κάποιος με τέτοια φυσικότητα λες και λέει «Ελληνίδα;» Αν του απαντήσω «Εσύ; Μαλάκας;» θα του αρέσει; Έρχεται ο Μάριος φουριόζος.-Να σου πω, ξέρεις ποιος μ’ αρέσει; Εκείνος εκεί.-Ποιος; Αυτός με τη μπλε μπλούζα;-Όχι καλέ. Ο δίπλα. Με την μαύρη. Δεν είναι μουνάρα;-Καλός είναι. Εμένα με την μπλε πάντως μ’ αρέσει περισσότερο.-Άντε μωρέ, αυτός είναι μόνο κόκαλα. Και από πρόσωπο πολύ μπέμπα. Μ’ αυτόν εκεί έχω πάει μία φορά. Αλέξαντρο τον λένε, πολύ καύλα όνομα. Τότε δεν τον γούσταρα. Την τελευταία βδομάδα κάτι έχω πάθει και έχω τρελαθεί με την πάρτη του.Και εκεί που νόμιζα πως θα το απόφευγα,-Δε μας είπες εσύ τελικά, γκέι ή στρέητ;-Ε στρέητ. Μέχρι τώρα.-Τι, χώρισες με το δικό σου και ήρθες εδώ να το παίξεις και καλά ελευθερία και τέλος οι άντρες και λοιπά φεμινιστικά; Κρίμα, γιατί περιμένουμε μια φίλη τώρα που πολύ θα γούσταρα να σου την γνωρίσω. Χώρισε πριν κάνα μήνα με τη δικιά της και ψάχνεται. Πολύ καλό τυπάκι. Κρίμα.-Δεν ξέρω, Μάριε. Να σου πω ψάχνομαι. -Έχεις πάει ποτέ με γυναίκα;-Κάτι ψιλά.-Όπως όλες σας δηλαδή;-Ίσως και κάτι παραπάνω.-Πονηρούλα. Γουστάρεις δηλαδή; Ή όχι.-Γουστάρω.
Η πρώτη ομολογία. Σε έναν άλλο. Σε ένα άγνωστο. Και ο Δημήτρης δεν ξέρει τίποτα, η κολλητή μου η Κατερίνα δεν ξέρει τίποτα, ο Ντίνος δεν ξέρει τίποτα. Βγάζω το κινητό από την τσάντα και τον παίρνω τηλέφωνο. Το αφήνω να χτυπήσει πολλές φορές. Ακούγεται η κοιμισμένη φωνή του Ντίνου.
-Ξέρεις τι ώρα είναι;-Μάντεψε που είμαι τώρα.-Που είσαι; Να πας στο κρεβάτι σου γρήγορα. Είναι τρεισήμισι. -Γνώρισα τέσσερα παιδιά που σε έχουν δει και τους αρέσεις.-Που καλέ; Μεθυσμένη είσαι;-Είμαι, αλλά αλήθεια σου λέω. -Τους είπες ότι έχω σχέση;-Ναι. Τι; Δεν έπρεπε;-Εσύ θα μου χαλάσεις το σπίτι, το έλεγα εγώ.-Ουπς.-Ούπσις και ξερός. Έχε χάρη που είναι δίπλα μου ο Μάκης και δεν μπορώ να φωνάξω.-Κοιμάται;-Ε τι κάνει τέτοια ώρα; Έλα θα τα πούμε αύριο. -Να σου πω. -Τι;-Μου αρέσουν οι γυναίκες.-Δημητρούλα, πιες ένα καφέ να ξενερώσεις κορίτσι μου και θα τα πούμε αύριο, οκ;-Οκ.
Ένα χαμόγελο απλώθηκε στα χείλη μου. Το είπα. Δεν το πήρε στα σοβαρά αλλά εγώ το είπα. Αφέθηκα για άλλη μια φορά στο χορό. Ο Μάριος με ακολούθησε. Ο τύπος με την μαύρη δεν έμοιαζε να δείχνει και πολύ ενδιαφέρον. Ωστόσο, το ένα μάτι του Μάριου έπεφτε στο κενό και το άλλο στον αρρενωπό Αλέξαντρο.
-Α να την.-Ποια;-Η Σοφία, που σου ‘λεγα.
Μια αδύνατη κοπέλα με πολύ κοντό αγορίστικο μαλλί κατευθυνόταν προς το μέρος μας. Κοιτούσε κάτω σαν να έψαχνε κάτι ή σαν να ντρεπόταν. Με το που μας πλησίασε ο Μάριος την έσφιξε στην αγκαλιά του, την φίλησε και της είπε κάτι ψιθυριστά στο αυτί.
-Σοφία, να σου γνωρίσω τη Δήμητρα. Σήμερα τη γνώρισα. Ρίξαμε κάτι χορούς μαζί.-Μπράβο, παιδιά.
Κάρφωσε τα μάτια της πάνω μου. Σαν για να ρουφήξει το μυστικό μου. Ντράπηκα και χαμήλωσα το βλέμμα. Το ξανασήκωσα και της χαμογέλασα. Μου ανταπέδωσε με ένα τρυφερό χαμόγελο. Ξαφνικά αισθάνθηκα άβολα. Εκεί που ένιωθα τόσο οικεία με αυτή την αγοροπαρέα, ήρθε μια γυναίκα και μου άλλαξε τα δεδομένα. Δεν ήταν όμορφη. Είχε χαρακτηριστικά περισσότερο αγοριού παρά κοπέλας, αλλά τα μάτια της ήταν μεγάλα και εκφραστικά και ο τρόπος που έριχνε το επίμονο βλέμμα της πάνω μου, μου δημιούργησε μία περίεργη διέγερση στο κορμί.
-Πάω για ποτό. Να σου πάρω κάτι;-Ναι, αν θέλεις ένα ουίσκι.
Την κοίταζα να πηγαίνει προς το μπαρ. Τίποτα το θηλυκό στον τρόπο που περπατούσε, στον τρόπο που μίλησε στον μπάρμαν, στον τρόπο που κράτησε τα δύο ποτά και ήρθε προς το μέρος μου πάλι. Αλλά ό,τι και να λέω για άνεση με την παρέα των αγοριών και οικειότητα, εγώ είχα έρθει γι αυτήν ή κάποια σαν αυτήν ή κάποια τελείως διαφορετική, αλλά πάντως γυναίκα. Αυτή θα ήταν ο στόχος μου απόψε. Το ήξερε, δεν το ήξερε, το υποψιαζόταν ή όχι.
-Ευχαριστώ. Κάτσε να σου δώσω τα λεφτά.-Είναι κερασμένα από το μπάρμαν. Είναι φίλος.
Του έγνεψα ευχαριστώ και ήπια στην υγειά του. Αρχίσαμε με τη Σοφία μια ανόητη συζήτηση περί δουλειάς, η οποία αργότερα βοηθούντος του ποτού από την πλευρά μου και των ιδεολογικών προβληματισμών από τη δική της έγινε πολιτική. Ο Μάριος μας κοιτούσε με πονηριά και καμάρι. -Βαρέθηκα τη συζήτηση, Σοφία. Έλα να χορέψουμε.
Πριν προλάβει να δεχτεί ή –μάλλον πιθανότερα-να αρνηθεί, την άρπαξα από τη μέση και άρχισα να την χορεύω.-Χαλάρωσε το κορμί σου. Γιατί είσαι τόσο σφιγμένη;-Δήμητρα δεν έχω πιει τόσο όσο εσύ μάλλον. Κάτσε να πάω να πάρω άλλο ένα. Ξεγλίστρησε από τα χέρια μου με μια αδέξια δήθεν χορευτική κίνηση και πήγε πάλι προς το μπαρ.-Πάρε μου κι εμένα.Ο Μάριος ξαναήρθε προς το μέρος μου.-Πως τα πάτε ομορφούλες; Σας βλέπω έχετε πιάσει σοβαρές κουβέντες. -Δεν θέλω να μιλάω. Θέλω να χορεύω.
Η Σοφία ξαναγύρισε με άλλα δύο κερασμένα ποτά. Με έπιασε από τη μέση εκείνη αυτή τη φορά και άρχισε να χορεύει αισθησιακά σαν να άλλαξε κάτι από τη στιγμή που ήπιε την πρώτη γουλιά από το καινούργιο ποτό της. Την έπιασα από τη μέση κι εγώ και ένιωσα τα μάτια όλων πάνω μας. Δεν με ένοιαζε πια. Το ποτό είχε κάνει για τα καλά τη δουλειά του. Άγγιγμα γυναίκας. Άρωμα γυναίκας, πρόσωπο κοριτσιού, σώμα αγοριού, είχε ό,τι ήθελα εκείνη τη στιγμή, εκτός από κάτι σε άντρα. Τα χέρια μας λύθηκαν, τα κορμιά χαλάρωσαν, άρχισαν να αγγίζονται αλλιώς. Έμοιαζε σαν κάτι να ξεκινάει. Σαν κάτι από αυτά που αν ξεκινήσουν, δεν έχουν σταματημό. Τα πρόσωπά μας πλησίαζαν ολοένα και περισσότερο. Ένιωθα τα μάτια της να με κοιτούν, αλλά τα δικά μου ήταν πολύ μεθυσμένα για να επικεντρώσουν οπουδήποτε.
-Γιατί δεν με κοιτάς;-Σοφία, έχω πιει πολύ.-Δεν είσαι καλά;-Είμαι καλά για να κάνω αυτό που κάνω. Τίποτα περισσότερο.-Συγγνώμη. Δεν ήθελα να σε πιέσω.Σταμάτησε να χορεύει παίρνοντας ένα λυπημένο μισοπαιδικό μισοαντρικό ύφος που την ασχήμυνε. Την ξανααγκάλιασα πιέζοντας το σώμα της να κουνηθεί κάπως αστεία στο χορό, ξεκινώντας ένα μεγάλο μεθυσμένο γέλιο, που χαλάρωσε το θυμό της. Μου χαμογέλασε και πάλι.-Μου αρέσουν τα μάτια σου, Σοφία.Ένιωσε άβολα, έσκυψε για άλλη μια φορά το βλέμμα της κάτω και το επανέφερε στα μάτια μου όσο πιο ερωτικά και αισθησιακά μπορούσε. Ένα ξαφνικό μούδιασμα στις άκρες των δακτύλων μου, με έπεισε ότι τα κατάφερε. Επικεντρώθηκα για λίγο σ΄ αυτό το μούδιασμα στις άκρες των δακτύλων, μια αίσθηση που την κρύβω καλά μέσα στο ντουλάπι μου. Είναι μετρημένες οι φορές που το έχω νιώσει. Ίσως τέσσερις. Ή μάλλον πέντε. Ναι, πέντε. Πέντε σ’ όλη μου τη ζωή. Οι πέντε φορές ήρθαν στη θύμηση μου μια μια. Και για ένα πράγμα έμεινα σίγουρη. Αυτή τη τόσο γλυκιά αίσθηση, τη τόσο διακριτικά αισθησιακή σαν ένα χνούδι κύκνου να σου γαργαλά τα δάκτυλα, δεν έχει δημιουργηθεί ποτέ, μα ποτέ από άντρα. Μου ήρθε η επιθυμία να την φιλήσω, αλλά παρά το μεθύσι μου, επέβαλα στον εαυτό μου να περιμένει από εκείνη την πρώτη κίνηση. Δεν άργησε να το κάνει. Όταν δυο στόματα θέλουν να φιληθούν, έτσι ή αλλιώς θα φιληθούν. Είναι ζήτημα ώρας. Και όχι πολλής.-Θέλω να φιλήσω τα χείλη σου.Άλλο ένα μούδιασμα. Μέσα στην ίδια μέρα. Δεν μπορεί ένα απλό μεθύσι να σπάει ξαφνικά τα ρεκόρ μου. Όχι, δεν φταίει το ποτό. Το ποτό, όμως, με βοηθάει να μην υπεκφεύγω άλλο να συνειδητοποιήσω τι φταίει.-Κι εγώ θέλω, Σοφία.
Πλησιάσαμε τα χείλη μας και τα αφήσαμε να φιληθούν όπως θέλανε. Στην αρχή τρυφερά και μετά άγρια, σεξουαλικά. Απολάμβανα τη γυναίκα με όλη την επιθυμία που διέθετα. Τρυφερά χείλη, απαλό δέρμα, χωρίς γένια να τσιμπάνε το πρόσωπό μου. Σώμα να χάνεται στην αγκαλιά μου σαν να λιώνει, άρωμα γυναίκας. Την καταλάβαινα να με νιώθει, καταλάβαινα ότι εκείνη φιλούσε έμένα, τη Δήμητρα, ενώ εγώ την γυναίκα, το γυναικείο σώμα, σαν να αντιπροσώπευε εκείνη τη στιγμή η Σοφία όλο το γυναικείο πληθυσμό, που χρόνια τώρα ήταν για μένα το απαγορευμένο φρούτο και που ξαφνικά με τόση λύσσα ήθελα να φάω μέχρι το κουκούτσι. Κατάλαβα την αδικία, αλλά ήταν πολύ αργά πια και για άλλες ενοχές. Φτάνουν οι ενοχές. Τουλάχιστον για σήμερα.-Έχεις τα πιο απαλά χείλη που έχω φιλήσει, Δήμητρα. Θέλω να τα φάω.
Της χαμογέλασα γλυκά και αρχίσαμε πάλι τα φιλιά. Ήταν η πρώτη φορά που φιλούσα γυναίκα δημοσίως και από τις λίγες φορές που φιλούσα γυναίκα γενικά. Ενώ είχα κάποιες ερωτικές εμπειρίες με γυναίκες, δύο ή τρεις φορές είχα φιλήσει στη ζωή μου γυναίκα στο στόμα κι αυτό όχι έτσι, όχι όπως τώρα. Με πήρε από το χέρι και με τράβηξε στις τουαλέτες. Περιμέναμε για λίγο να αδειάσει η μια, εκμεταλλευόμενες το χρόνο με φιλιά και χάδια. Με το που άνοιξε η πόρτα και βγήκε από μέσα ένα παλικάρι, η Σοφία με έσπρωξε μέσα και άρχισε να με χουφτώνει σε όλο το κορμί. Τα χέρια της ήταν δυνατά παρόλο που ήταν αδύνατη και το άγγιγμά της γεμάτο ερωτική ένταση. Άρχισα να την χουφτώνω κι εγώ. Το στήθος, τον κώλο της. Να την φιλάω άγρια στο λαιμό. Μου ξεκούμπωσε το πουκάμισο, ανέβασε το σουτιέν μου πάνω από το στήθος μου και άρχισε να μου γλείφει της ρώγες. Ερεθίστηκα τρελά. Ένιωσα τα γόνατά μου να λυγίζουν. Χτύπησε η πόρτα.-Άλλος.Η φωνή της με επανέφερε στην πραγματικότητα. Είμαστε στην τουαλέτα ενός μπαρ και ο κόσμος έξω περιμένει να βγούμε για να κατουρήσει.-Όχι εδώ, Σοφία, καταφέρνω να πω.-Σπίτι μου ή σπίτι σου;-Σπίτι σου.
Μια λεπτή γραμμή ήλιου άνοιξε τα μάτια μου. Ένα σπίτι. Ένα ξένο σπίτι. Όχι το δικό μου, όχι του Δημήτρη. Ένα άγνωστο σπίτι και δίπλα μου μια άγνωστη γυναίκα. Αναρωτήθηκα για λίγα δευτερόλεπτα μήπως πάσχω από αμνησία. Μήπως είμαι κάποια που δεν θυμάμαι. Σηκώθηκα, βρήκα την τουαλέτα και έριξα στο πρόσωπο μου νερό. Κάθε σταγόνα μου θύμισε και μια λεπτομέρεια της χτεσινής βραδιάς. Δεν ήταν όνειρο όλο αυτό. Ήταν αλήθεια. ¨Όπως και ο φρικτός πονοκέφαλος μου. Ήθελα πολύ να πιω ένα καφέ, αλλά αποφάσισα να μην πάρω το θάρρος να τον φτιάξω μόνη μου. Ξαναγύρισα στο κρεβάτι. Σήκωσα το μαξιλάρι και έκατσα με την πλάτη στον τοίχο. Την κοίταξα. Σοφία το όνομά της, ελπίζω να θυμάμαι σωστά. Το πρώτο μου one night stand. Ή μήπως δεν πειράζει στα one night stand να μην θυμάσαι το όνομα του άλλου; Ή μήπως συγχωρούμαι εγώ ειδικά επειδή είναι το πρώτο μου; Κοίταξα το κορμί της. Κοίταξα το δικό μου. Το πρόσωπό της. Σαν παιδιού. Πόσο χρονών να είναι; Ξύπνησε και μου χαμογέλασε. Της χαμογέλασα κι εγώ. Έμοιαζε να θυμάται τα πάντα από την χτεσινή νύχτα, να μην αναρωτιέται αν το χτεσινό ήταν όνειρο ή πραγματικότητα και να βλέπει την όλη κατάσταση εντελώς φυσικά.-Καλημέρα.-Καλημέρα.-Έχεις ώρα που ξύπνησες;-Όχι, πριν δέκα λεπτά περίπου. -Το στομαχάκι σου καλά;-Καλά είναι το στομάχι μου. Αλλά έχω ένα φοβερό πονοκέφαλο.-Ήπιες πάρα πολύ χτες, Δήμητρα. Το συνηθίζεις γενικά;Είπε το όνομά μου με τέτοια σιγουριά, που με έκανε να αισθάνομαι άσχημα για τη δική μου αμφιβολία για το δικό της.-Γαλλικό ή νες;-Νες. Σκέτο με γάλα.
Σηκώθηκε να φτιάξει καφέ. Το σώμα της υπερβολικά αδύνατο. Το στήθος της μικρό με μεγάλες σηκωμένες ρώγες. Σφικτός κώλος και μακριές γάμπες. Έριξα μια ματιά στο σπίτι. Γεμάτο με φωτογραφίες. Οι περισσότερες ασπρόμαυρες που απεικόνιζαν γυναικείες φιγούρες.-Εσύ τις έχεις τραβήξει αυτές, έτσι;-Ναι, εγώ. Σου αρέσουν.-Ναι, είναι πολύ καλές. Έχεις ταλέντο.Μου έφερε το φλιτζάνι με τον καφέ και μου έδωσε ένα φιλί στο στόμα. Δεν ήμουν προετοιμασμένη γι αυτό και ανταποκρίθηκα κάπως άγαρμπα.-Πώς με λένε;-Τι;-Πως με λένε; Ποιο είναι το όνομά μου;-Σοφία. Είπα με σιγουριά, αλλά μάλλον πρόδωσα την αμφιβολία μου με το συγκρατημένα τρομοκρατημένο βλέμμα που ακολούθησε. Μου ξαναέδωσε κι άλλο πιο τρυφερό φιλί. Ανταπέδωσα και ήπια μια γερή γουλιά καφέ.-Τι ώρα είναι;-Έντεκα. Γιατί;-Πρέπει να φύγω. Έχω σήμερα κάτι βαφτίσια του παιδιού ενός φίλου. Είναι το τελευταίο πράγμα που θέλω να κάνω αυτή τη στιγμή, αλλά πρέπει να πάω. Σηκώθηκα απ’ το κρεβάτι και άρχισα να ντύνομαι. Ένιωσα το βλέμμα της να περιεργάζεται το κορμί μου. Την κοίταξα. Κοίταζε το στήθος μου. Έβαλα το σουτιέν μου.-Έχεις ωραίο στήθος. Με πλησίασε, με κοίταξε στα μάτια και έσκυψε να το φιλήσει. Με μύρισε. Ένιωσα τη δροσερή ανάσα της στο λαιμό μου κι άλλο ένα φιλί που μύριζε οδοντόκρεμα αφέθηκε απαλά στα χείλη μου. -Είδες πουθενά την μπλούζα μου;-Για να ψάξουμε.-Α να την. Κάτω από το κρεβάτι.Τη φόρεσα, πήρα την τσάντα μου και την κοίταξα ψάχνοντας τα λόγια του αποχαιρετισμού.-Τι; Φεύγεις τώρα;-Δε σου είπα; Τα βαφτίσια είναι στις δώδεκα. Που είμαστε; Τι περιοχή είναι εδώ;Γέλασε με το παιδικό γέλιο της.-Δάφνη. Που μένεις εσύ;-Ηλιούπολη. Ωραία κοντά. Ωχ όχι ρε γαμώτο, άφησα το αυτοκίνητο στο Γκάζι, ε;-Ναι. Ήρθαμε με το δικό μου. Ήσουν πολύ μεθυσμένη για να οδηγήσεις. Έχει πιάτσα ταξί ακριβώς από κάτω.-Κάνω ένα τσιγάρο και έφυγα.Καπνίσαμε κοιτώντας η μία την άλλη χαμένες η κάθε μια στις σκέψεις της. Εγώ σκεφτόμουν αν έχω σιδερώσει τα ρούχα που θα φορούσα στη βάφτιση και αυτή μάλλον εμένα. Αν μου άρεσε, αν θυμόμουν τη χτεσινή νύχτα, αν θα θελα μία συνέχεια μαζί της. Έσβησα το τσιγάρο μου και πήγα προς την πόρτα.-Καλή σου μέρα.-Να περάσεις ωραία στα βαφτίσια.Έκανα να φύγω.-Δήμητρα.-Ναι.- Θέλω να σε ξαναδώ. Εσύ;-Κι εγώ θέλω.-Θα μου δώσεις το τηλέφωνό σου;Της το έδωσα, φιληθήκαμε για μια τελευταία φορά και κάλεσα το ασανσέρ.
Στο ταξί με πήρε τηλέφωνο ο Ντίνος. Του είπα να με πάρει το απόγευμα στο σπίτι και αν γυρίσει νωρίς σήμερα αν θέλει να περάσει να τα πούμε από κοντά.
Στη βάφτιση ήμουν μόνη. Πρώτη φορά σε κοινωνική εκδήλωση χωρίς το Δημήτρη. Ακούστηκε ο ήχος μηνύματος του κινητού μου. Το διάβασα. Από έναν άγνωστο –αρχικά- αποστολέα έγραφε «Η χθεσινή νύχτα ήταν μοναδική για μένα. Ελπίζω το ίδιο και για σένα. Σου στέλνω ένα φιλί στο όμορφό σου στήθος. Σοφία» Ένα ρίγος με διαπέρασε και αποθήκευσα τον αριθμό της στο τηλέφωνό μου. Αναρωτήθηκα αν φάνηκε η ανατριχίλα μου στους άλλους, αν είναι αμαρτία να λαβαίνω ένα τέτοιο μήνυμα μέσα στην εκκλησία και αν οι υπόλοιποι καλεσμένοι μπορούσαν να μυρίσουν στο κορμί μου γυναίκα εις διπλούν. Υπερμεγένθυνα τον υπαρκτό πονοκέφαλό μου για να αποφύγω το τραπέζι που ακολουθούσε και γύρισα σπίτι για να κάνω ένα ακόμη μπάνιο και να ξαπλώσω.
Ξύπνησα στις επτά το απόγευμα. Τα όνειρα μου ήταν γεμάτα με σκηνές από την χτεσινή νύχτα. Σαν να έβλεπα την ίδια ταινία δεύτερη φορά σε μια μέρα. Σηκώθηκα να φτιάξω καφέ συνειδητοποιώντας με ικανοποίηση ότι ο πονοκέφαλος με είχε εγκαταλείψει. Σκέφτηκα τη Σοφία, το άγγιγμά της, το πρόσωπό της, το αδύνατο σώμα της. ¨Ήρθε στο νου μου η στιγμή του οργασμού μου, που ήρθε αργά, μετά από χιλιάδες χάδια στο κορμί, χωρίς περιττές φαντασιώσεις. Πήγα στο κρεβάτι και ικανοποιήθηκα μόνη μου ξανά και ξανά με τη σκέψη του χτες, μπερδεμένων εικόνων, γυναικείων χεριών στο κορμί μου, αλλά και ιδρωμένων αντρικών κορμιών, άγριου χορού, μεθυσμένης ζάλης, ένα στήθος να ακουμπάει το δικό μου, ασπρόμαυρες φωτογραφίες γυναικών……….......................................απο nana rheims........................................................lesbisan.gr

Ματαιώθηκε η πρεμιέρα του X-Men στο Μεξικό εξαιτίας της γρίπης των χοίρων28 Απριλίου 2009, 09:57
Η γρίπη των χοίρων, όπως είναι φυσικό, έχει νεκρώσει κάθε δραστηριότητα στο Μεξικό, καθώς μέχρι στιγμής έχει προκαλέσει τον θάνατο σε 149 ανθρώπους. Οι Αρχές της χώρας έχουν καλέσει τους πολίτες να αποφεύγουν τις δημόσιες συγκεντρώσεις. Για το λόγο αυτό, σχολεία, θέατρα, μουσεία και ζωολογικοί κήποι παραμένουν κλειστοί.
Εξαίρεση δε θα μπορούσε να αποτελέσει και η πρεμιέρα της πολυαναμενόμενης ταινίας «X-Men, η αρχή: Γούλβεριν», με πρωταγωνιστή το Χιου Τζάκμαν, η οποία ήταν προγραμματισμένη για το βράδυ της Τετάρτης στην Πόλη του Μεξικού.
Όπως δήλωσε εκπρόσωπος του στούντιο Fox, παραγωγού εταιρείας της ταινίας, «Δεν ανησυχούμε μόνο για την υγεία του Χιου. Δεν θα στέλναμε ποτέ κάποιον σε μια επικίνδυνη περιοχή. Δεν είχε νόημα να οργανώσουμε την πρεμιέρα υπό αυτές τις συνθήκες».

απο zougla.gr

http://www.youtube.com/watch?v=K54p_fCrGL8&feature=related

http://www.youtube.com/watch?v=TxvpctgU_s8&feature=related