Archives
Ο οδηγός του λαθραίου τσούρμου μου λέει:
‘’Πιο γρήγορα κοπελιά’’.
‘’Δεν μπορώ φίλε, τα πόδια μου τρέμουν’’ απαντάω.
Τα γόνατα μου λυγίζουν. «Δεν μας νοιάζει. Προχώρα, αλλιώς θα σε αφήσουμε εδώ», «Αλήθεια» του λέω «Ε, ναι! Δεν είσαι η πρώτη που το κάνουμε αυτό! Εμποδίζεις τους άλλους! Πρέπει να είμαστε συγκεκριμένη ώρα στα σύνορα, όταν θα έχουν βάρδια οι δικοί μας μπάτσοι στα σύνορα». Απάνω στην κουβέντα έρχεται ένα παιδί κοντά μου. Τον λένε Λεό, πεπειραμένος στα ‘’περάσματα’’: «Κρατήσου από μένα… Θα σε βοηθήσω εγώ. Μόνο κρατήσου». Με μια φωνή που δεν ακούγεται σχεδόν - και με πολλή ντροπή για τις αθλητικές μου επιδόσεις- λέω στον Λεό πως φοβάμαι από παιδί τα ύψη. «Περπατάμε τόσο κοντά στον γκρεμό που φοβάμαι ότι θα γλιστρήσω». «Ήταν ανάγκη να βρέχει; Μας γάμησε… Έλα, εσύ έχεις εμένα… Δες τη γυναίκα μπροστά σου… Είναι και άρρωστη, αλλά τα καταφέρνει. Κουράγιο…». «Ευχαριστώ φίλε…».
«Δεν κάνει τίποτε… Όταν φτάσουμε μου χρωστάς τρελό σεξ»… μου λέει γελώντας. Με προσπάθεια του ρίχνω ένα χαζό χαμόγελο, μαζεύω δυνάμεις και δρόμο…
Τι δρόμο δηλαδή; Βουνό, χαντάκια, γκρεμοί, δάσος… Και περπατάμε με ρυθμό σαν να τρέχουμε. Γεμίζω γρατζουνιές στο πρόσωπο και στα χέρια… Μα αυτό είναι το λιγότερο… Περνάμε δίπλα από μια φυτεία χασίς και ο σκύλος- φύλακας μας επιτίθεται. Ο οδηγός μας του φωνάζει και απομακρύνεται. Τα ρούχα μου στη λάσπη. «Πόσες ώρες θα περπατάμε ακόμα;». «Δεν αντέχω βρε φίλε», «Μην ανησυχείς» μου λέει «Κοντεύουμε»…
«Εϊ;» φωνάζει ο οδηγός…
‘’Δεν μπορώ φίλε, τα πόδια μου τρέμουν’’ απαντάω.
Τα γόνατα μου λυγίζουν. «Δεν μας νοιάζει. Προχώρα, αλλιώς θα σε αφήσουμε εδώ», «Αλήθεια» του λέω «Ε, ναι! Δεν είσαι η πρώτη που το κάνουμε αυτό! Εμποδίζεις τους άλλους! Πρέπει να είμαστε συγκεκριμένη ώρα στα σύνορα, όταν θα έχουν βάρδια οι δικοί μας μπάτσοι στα σύνορα». Απάνω στην κουβέντα έρχεται ένα παιδί κοντά μου. Τον λένε Λεό, πεπειραμένος στα ‘’περάσματα’’: «Κρατήσου από μένα… Θα σε βοηθήσω εγώ. Μόνο κρατήσου». Με μια φωνή που δεν ακούγεται σχεδόν - και με πολλή ντροπή για τις αθλητικές μου επιδόσεις- λέω στον Λεό πως φοβάμαι από παιδί τα ύψη. «Περπατάμε τόσο κοντά στον γκρεμό που φοβάμαι ότι θα γλιστρήσω». «Ήταν ανάγκη να βρέχει; Μας γάμησε… Έλα, εσύ έχεις εμένα… Δες τη γυναίκα μπροστά σου… Είναι και άρρωστη, αλλά τα καταφέρνει. Κουράγιο…». «Ευχαριστώ φίλε…».
«Δεν κάνει τίποτε… Όταν φτάσουμε μου χρωστάς τρελό σεξ»… μου λέει γελώντας. Με προσπάθεια του ρίχνω ένα χαζό χαμόγελο, μαζεύω δυνάμεις και δρόμο…
Τι δρόμο δηλαδή; Βουνό, χαντάκια, γκρεμοί, δάσος… Και περπατάμε με ρυθμό σαν να τρέχουμε. Γεμίζω γρατζουνιές στο πρόσωπο και στα χέρια… Μα αυτό είναι το λιγότερο… Περνάμε δίπλα από μια φυτεία χασίς και ο σκύλος- φύλακας μας επιτίθεται. Ο οδηγός μας του φωνάζει και απομακρύνεται. Τα ρούχα μου στη λάσπη. «Πόσες ώρες θα περπατάμε ακόμα;». «Δεν αντέχω βρε φίλε», «Μην ανησυχείς» μου λέει «Κοντεύουμε»…
«Εϊ;» φωνάζει ο οδηγός…
«Πολύ συζητάτε εκεί πίσω»…
Ύστερα από 20 ώρες μεγάλης ταλαιπωρίας φτάνουμε στα σύνορα. Ένα ταξί μας περιμένει… Επιτέλους… Άρωμα Ελλάδας…
Ύστερα από 20 ώρες μεγάλης ταλαιπωρίας φτάνουμε στα σύνορα. Ένα ταξί μας περιμένει… Επιτέλους… Άρωμα Ελλάδας…
ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΜΟΥ ΧΡΟΝΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΗΤΑΝ ΔΡΑΜΑΤΙΚΑ...
ΟΛΑ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ΥΠΟ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ-.ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΜΟΥ ΘΥΜΙΖΕ ΚΑΤΙ ΓΝΩΡΙΜΟ...
ΕΝΤΕΛΩΣ ΜΟΝΗ.
ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΞΕΡΩ ΟΥΤΕ ''ΓΕΙΑ'' ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ.
ΘΥΜΑΜΑΙ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΑΘΛΙΟ, ΕΝΑ ΥΠΟΓΕΙΟ ΑΝΗΛΙΑΓΟ ΠΟΥ ΤΑ ΒΡΑΔΙΑ ΚΑΘΟΜΟΥΝ ΣΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΤΑΝ ΣΤΟ ΥΨΟΣ ΤΟΥ ΠΕΖΟΔΡΟΜΙΟΥ ΚΑΙ ΚΟΙΤΟΥΣΑ ΤΟΥΣ ΠΕΡΑΣΤΙΚΟΥΣ ΣΤΑ ΠΟΔΙΑ ΠΡΟΣΠΑΘΩΝΤΑΣ ΝΑ ΦΑΝΤΑΣΤΩ ΤΗ ΜΟΡΦΗ ΤΟΥΣ...
ΑΠΟΛΥΤΗ ΗΣΥΧΙΑ.
ΗΜΟΥΝ ΜΟΝΟΝ ΕΓΩ ΚΑΙ ΤΟ ΑΠΟΛΥΤΑ ΤΙΠΟΤΑ.
ΕΜΑΘΑ ΝΑ ΜΙΛΑΩ ΚΑΙ ΝΑ ΔΙΑΒΑΖΩ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΜΕ ΤΗ ΧΡΗΣΗ-ΤΗΝ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ-ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ...
ΕΨΑΧΝΑ ΓΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑ ΚΑΙ ΕΙΧΑ ΜΑΘΕΙ ΜΟΝΟΝ 15 ΛΕΞΕΙΣ. ΕΒΛΕΠΑ ΤΙΣ ΑΓΓΕΛΙΕΣ ΚΙ ΕΛΕΓΑ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ-ΣΑΝ ΡΟΜΠΟΤ ΕΙΜΑΙ ΚΟΠΕΛΑ- ΨΑΧΝΩ ΔΟΥΛΕΙΑ.
ΗΤΑΝ ΤΟΣΟ ΚΑΚΑ ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΜΟΥ ΠΟΥ ΑΛΛΑ ΜΟΥ ΛΕΓΑΝΕ ΚΙ ΑΛΛΑ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΑ...
ΚΑΙ ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΚΑΤΑΦΕΡΝΑ ΣΕ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΖΗΤΑΓΑ ΔΟΥΛΕΙΑ ΗΤΑΝ ΝΑ ΜΟΥ ΖΗΤΑΝΕ ΡΑΝΤΕΒΟΥ ...
ΕΝΑΣ ΓΝΩΣΤΟΣ ΤΕΛΙΚΑ ΜΟΥ ΒΡΗΚΕ ΔΟΥΛΕΙΑ ΣΕ ΕΝΑ ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ ΜΕ ΤΑΒΕΡΝΑ -ΔΟΥΛΕΙΑ ΝΑ ΛΕΓΕΤΑΙ! ΕΠΤΑ ΜΕΡΕΣ ΕΡΓΑΣΙΑ ΧΩΡΙΣ ΡΕΠΟ-12 ΩΡΕΣ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΜΕ 2 ΕΥΡΩ ΤΗΝ ΩΡΑ.
ΓΙΑ ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ ΔΟΥΛΕΥΑ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΚΑΤΣΩ ΜΙΑ ΜΕΡΑ. ΗΜΟΥΝ ΣΕΡΒΙΤΟΡΑ-ΜΑΓΕΙΡΙΣΣΑ-ΛΑΝΤΖΕΡΑ...
ΘΥΜΑΜΑΙ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΟΥ ΤΟΥΣ ΔΥΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΥΣ ΜΗΝΕΣ ΕΠΕΙΔΗ ΔΕΝ ΜΟΥ ΕΠΑΙΡΝΕ ΤΟ ΑΦΕΝΤΙΚΟ ΓΑΝΤΙΑ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΓΙΝΕΙ ΜΙΑΠΛΗΓΗ ...
ΜΕ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΤΗΚΑΝ ΠΟΛΥ ΕΚΕΙ...ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΤΟ ΜΠΟΥΚΑΛΙ ΤΟ ΝΕΡΟ ΤΟ ΠΛΗΡΩΝΑ ΑΛΛΑ ΤΙ ΝΑ ΕΚΑΝΑ; ΧΡΕΙΑΖΟΜΟΥΝ ΤΑ ΧΡΗΜΑΤΑ.ΕΔΩ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΔΕΝ ΔΙΝΕΙ ΧΕΙΡΑ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΣΤΟΥΣ ΑΔΥΝΑΜΟΥΣ ΑΛΛΑ ΒΟΗΘΑΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΚΑΠΟΙΟΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΟΝΤΑΙ... ΜΕΧΡΙ ΘΑΝΑΤΟΥ.
ΟΛΑ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ΥΠΟ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ-.ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΜΟΥ ΘΥΜΙΖΕ ΚΑΤΙ ΓΝΩΡΙΜΟ...
ΕΝΤΕΛΩΣ ΜΟΝΗ.
ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΞΕΡΩ ΟΥΤΕ ''ΓΕΙΑ'' ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ.
ΘΥΜΑΜΑΙ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΑΘΛΙΟ, ΕΝΑ ΥΠΟΓΕΙΟ ΑΝΗΛΙΑΓΟ ΠΟΥ ΤΑ ΒΡΑΔΙΑ ΚΑΘΟΜΟΥΝ ΣΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΤΑΝ ΣΤΟ ΥΨΟΣ ΤΟΥ ΠΕΖΟΔΡΟΜΙΟΥ ΚΑΙ ΚΟΙΤΟΥΣΑ ΤΟΥΣ ΠΕΡΑΣΤΙΚΟΥΣ ΣΤΑ ΠΟΔΙΑ ΠΡΟΣΠΑΘΩΝΤΑΣ ΝΑ ΦΑΝΤΑΣΤΩ ΤΗ ΜΟΡΦΗ ΤΟΥΣ...
ΑΠΟΛΥΤΗ ΗΣΥΧΙΑ.
ΗΜΟΥΝ ΜΟΝΟΝ ΕΓΩ ΚΑΙ ΤΟ ΑΠΟΛΥΤΑ ΤΙΠΟΤΑ.
ΕΜΑΘΑ ΝΑ ΜΙΛΑΩ ΚΑΙ ΝΑ ΔΙΑΒΑΖΩ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΜΕ ΤΗ ΧΡΗΣΗ-ΤΗΝ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ-ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ...
ΕΨΑΧΝΑ ΓΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑ ΚΑΙ ΕΙΧΑ ΜΑΘΕΙ ΜΟΝΟΝ 15 ΛΕΞΕΙΣ. ΕΒΛΕΠΑ ΤΙΣ ΑΓΓΕΛΙΕΣ ΚΙ ΕΛΕΓΑ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ-ΣΑΝ ΡΟΜΠΟΤ ΕΙΜΑΙ ΚΟΠΕΛΑ- ΨΑΧΝΩ ΔΟΥΛΕΙΑ.
ΗΤΑΝ ΤΟΣΟ ΚΑΚΑ ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΜΟΥ ΠΟΥ ΑΛΛΑ ΜΟΥ ΛΕΓΑΝΕ ΚΙ ΑΛΛΑ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΑ...
ΚΑΙ ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΚΑΤΑΦΕΡΝΑ ΣΕ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΖΗΤΑΓΑ ΔΟΥΛΕΙΑ ΗΤΑΝ ΝΑ ΜΟΥ ΖΗΤΑΝΕ ΡΑΝΤΕΒΟΥ ...
ΕΝΑΣ ΓΝΩΣΤΟΣ ΤΕΛΙΚΑ ΜΟΥ ΒΡΗΚΕ ΔΟΥΛΕΙΑ ΣΕ ΕΝΑ ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ ΜΕ ΤΑΒΕΡΝΑ -ΔΟΥΛΕΙΑ ΝΑ ΛΕΓΕΤΑΙ! ΕΠΤΑ ΜΕΡΕΣ ΕΡΓΑΣΙΑ ΧΩΡΙΣ ΡΕΠΟ-12 ΩΡΕΣ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΜΕ 2 ΕΥΡΩ ΤΗΝ ΩΡΑ.
ΓΙΑ ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ ΔΟΥΛΕΥΑ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΚΑΤΣΩ ΜΙΑ ΜΕΡΑ. ΗΜΟΥΝ ΣΕΡΒΙΤΟΡΑ-ΜΑΓΕΙΡΙΣΣΑ-ΛΑΝΤΖΕΡΑ...
ΘΥΜΑΜΑΙ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΟΥ ΤΟΥΣ ΔΥΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΥΣ ΜΗΝΕΣ ΕΠΕΙΔΗ ΔΕΝ ΜΟΥ ΕΠΑΙΡΝΕ ΤΟ ΑΦΕΝΤΙΚΟ ΓΑΝΤΙΑ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΓΙΝΕΙ ΜΙΑΠΛΗΓΗ ...
ΜΕ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΤΗΚΑΝ ΠΟΛΥ ΕΚΕΙ...ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΤΟ ΜΠΟΥΚΑΛΙ ΤΟ ΝΕΡΟ ΤΟ ΠΛΗΡΩΝΑ ΑΛΛΑ ΤΙ ΝΑ ΕΚΑΝΑ; ΧΡΕΙΑΖΟΜΟΥΝ ΤΑ ΧΡΗΜΑΤΑ.ΕΔΩ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΔΕΝ ΔΙΝΕΙ ΧΕΙΡΑ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΣΤΟΥΣ ΑΔΥΝΑΜΟΥΣ ΑΛΛΑ ΒΟΗΘΑΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΚΑΠΟΙΟΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΟΝΤΑΙ... ΜΕΧΡΙ ΘΑΝΑΤΟΥ.
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ ΣΤΗ ΜΥΤΙΛΗΝΗ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΠΕΡΓΙΕΣ ΠΕΙΝΑΣ ΤΙΣ ΟΠΟΙΕΣ ΚΑΤΕΒΑΙΝΟΥΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΥΓΟΥΣΤΟ ΟΙ ΕΓΚΛΕΙΣΜΕΝΟΙ
ΣΚΕΦΤΟΜΟΥΝ ΠΩΣ ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΕΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΔΥΝΑΜΟΥΣ.
ΕΙΤΕ ΠΑΣΟΚ ΕΙΤΕ ΝΔ
ΑΥΤΟΙ ΠΑΝΤΑ ΣΤΟΝ ΠΑΤΟ.
ΕΧΟΝΤΑΣ ΠΕΡΑΣΕΙ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΜΙΑ ΤΕΤΟΙΑ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΕΓΚΛΕΙΣΜΟΥ ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ ΠΟΥ ΑΚΟΜΑ ΜΕ ΤΑΡΑΖΕΙ ΩΣ ΕΦΙΑΛΤΗΣ ΚΙ ΟΧΙ ΣΕ ΤΕΤΟΙΟ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟ ΞΕΡΩ ΠΩΣ ΕΚΕΙ ΧΑΝΕΤΑΙ Η ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ...
ΕΠΕΙΔΗ ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑΝΟΜΟΙ ΠΡΕΠΕΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΝΑ ΤΟΥΣ ΦΕΡΕΤΑΙ ΣΑΝ ΖΩΑ; ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ ΜΙΑ ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΝΑ ΓΥΡΙΣΟΥΝ ΣΤΙΣ ΠΑΤΡΙΔΕΣ ΤΟΥΣ ΩΣ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΚΙ ΟΧΙ ΑΓΡΙΜΙΑ ΓΕΜΑΤΑ ΜΙΣΟΣ;
ΠΟΛΛΑ ΜΠΛΟΓΚ ΓΡΑΦΟΥΝ ΓΙ' ΑΥΤΑ ΟΠΩΣ ΕΓΩ ΤΩΡΑ ΑΛΛΑ Η ΕΞΟΥΣΙΑ ΕΙΝΑΙ ΚΟΥΦΗ...ΔΕΝ ΠΕΙΡΑΖΕΙ.
ΕΜΕΙΣ ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΜΕ.
Αναρτήσεις
